با یک توپ زیر برف و باران تمرین می‌کردیم

-هیچ امکاناتی نبود، ‌نه سالن ورزشی بود و نه مکانی برای ورزش دانش‌آموزان.
- تیم عنایت‌ا... آتشی را در فینال شکست دادیم.
- اولین دبیر ورزش نی‌ریز بودم.

حقیقی سال ١٣٤٣ در نی‌ریز استخدام شد، بیش از یکسال در مدرسه ولی‌عصر قلعه خواجه و یک سالی هم برای تدریس به بشنه رفت. پس از آن برای شرکت در کنکور با مرحوم سیدحسن فقیه، دکتر حاج‌محمدی و ‌عبدالحسین مهدوی راهی مشهد مقدس شد.

او می‌گوید: «در دانشسرای عالی قدیم (دانشگاه تربیت معلم جدید) در تهران قبول و در سال ١٣٥١ فارغ‌التحصیل رشته تربیت بدنی با گرایش والیبال شدم . کمالیان رئیس اداره فرهنگ نی‌ریز (اهل سیرجان) از من خواست که به نی‌ریز بیایم. من به شرط اینکه تمام وقت کار کنم، پذیرفتم؛ چون کار نبود، چند ساعت جغرافیا، ‌فیزیک،‌ املاء و انشاء با حقوق ماهیانه ٥٠٠ تومان در دبیرستان به من دادند و مشغول شدم. مرحوم حاج داوری (ناصر صابر) و مرحوم عبدا... لاری‌زاده رئیس و معاون دبیرستان احمد و شعله بودند. هیچ امکاناتی نبود، ‌نه سالن ورزشی بود و نه مکانی برای ورزش دانش‌آموزان. یک تشک کشتی بود که آن زمان در تربیت بدنی به ریاست مرحوم آقای میرسپاسی ١٠ -١١ سال خاک می‌خورد.

خلاصه،  با رایزنی  تمرینات کشتی را شروع کردیم. اولین کشتی‌گیران،‌ عزیز نظری، بیژن پاکنیت، شهید علیرضا اکرام‌پور، حسن رضائیان و حسین طاطی بودند. سالن کشتی‌امان همان سالن مدرسه شعله بود و همه نی‌ریزیها در آن سالن کوچک مدرسه تمرین می‌کردند.

همان زمان که تیم والیبال را تشکیل دادیم، رضا مسلمان‌حقیقی، ‌اسماعیل داودی، مرحوم نعمت‌شرفدینی و مرحوم سیدحبیب طباطبایی دانش‌آموزان مدرسه بودند.  همان زمان هم با کمک مرحوم بهمن عباس‌نژاد تیم هندبال را تشکیل دادیم و چون بازیکنی نبود، دو نفر را از بیرون به عنوان بازیکن آوردیم که یکی از آنها معصوم‌زاده بود و دیگری فتاح‌پور.»

حقیقی در ساعاتی غیر از وقت ورزش دانش‌آموزان و خارج از وقت مدرسه نیز تیمها را به صورت افتخاری تمرین می‌داد. همان زمان محمد قرایی، مرحوم عطاء میرزازاده، مرحوم بهمن عباس‌نژاد، مرحوم محمدآقا طیبی و مرحوم حاج غلامرضا سروی نیز با وی همکاری می‌کردند.

در همان سال مسابقات آموزشگاهی استان در کازرون برگزار شد که تیم نی‌ریز در بسکتبال به مقام دوم تیمی رسید؛‌ در شرایطی که به دلیل کمبود بودجه با یک توپ در فضای باز و زیر برف و باران تمرین می‌کردند. کار به جایی رسید که حتی حقیقی مجبور شد لباس تیم را هم از جیب خودش تهیه کند. مثل بقیه بچه‌ها که بیشتر از جیب خودشان هزینه می‌کردند.

او در مورد میرسپاسی می‌گوید: «هیچگونه همکاری و تعاملی بین تربیت‌بدنی و آموزش و پرورش نبود. علی‌رغم عدم همکاری اداره تربیت بدنی، تیم بسکتبال نی‌ریز را به فیروزآباد بردم و تیم قدر جهرم را که عنایت‌ا... آتشی (کارشناس، گزارشگر و مفسر ورزشی که در مسابقات مهم بسکتبال صدای او را می‌شنویم) به عنوان مربی در آن حضور داشت، شکست دادیم و قهرمان استان شدیم. این در شرایطی بود که جهرم را به عنوان قهرمان مسابقات پیش‌بینی می‌کردند. اما ما موفق شدیم آنها را در فینال شکست بدهیم. »

آن زمان نادر ساوه‌ای، محمد قرائی، عطاء میرزازاده، اسماعیل داودی، شهید غلامرضا کاتوزیان، مرحوم علی ساوه‌ای، علی پسندخاطر، حسین سرچهانی، احمد گلچین و  رضا آزاد جزو تیم نی‌ریز بودند. محمد قرائی خیلی به قهرمانی تیم کمک کرد و خودش تیم را تمرین می‌داد. به گفته حقیقی آنها بعد از قهرمانی حتی پول برگشتن به نی ریز را نداشتند.
*****

آن زمان در تربیت بدنی زمین چمن نبود و هیچ سالن ورزشی وجود نداشت. حسن حقیقی همان موقع تیم فوتبال را تشکیل داد و مرحوم علی‌فیض‌آبادی ضمن اینکه کاپیتان  بود، تیم را هم تمرین می‌داد.

او می‌گوید: «من به تنهایی تیمهای مختلف را مدیریت کردم. سال ١٣٥٩ از نی ریز به کرج رفتم و سال ١٣٦٧ به طور کلی خودم را بازنشسته کردم و دیگر دنبال ورزش نرفتم. کرج که بودم، با توجه به اختلافاتی که داشتم استعفا دادم و با ٢٥ سال سابقه کار دیگر فضا را برای کارکردن مناسب ندیدم؛ چون هر کس بدون تخصص می‌خواست مدیریت کند. »

حقیقی کماکان مسابقات ورزشی مثل بسکتبال و والیبال را دنبال می‌کند و اعتقاد دارد با مدیریت خوبی که درتیمهای ملی این رشته‌های ورزشی حکمفرماست، پیشرفت خوبی را شاهد هستیم.

این پیشکسوت ورزشی باتجربه در مورد فوتبال اما می‌گوید: «برعکس این رشته‌ها، در فوتبال علی‌رغم موفقیتهایی که داشتیم، اما چون رئیس فدراسیون آن از جنس فوتبال نبوده، نتوانستیم آنچنان که ما در فوتبال پتانسیل و استعداد داریم، از آنها استفاده لازم را ببریم.»

حقیقی دلیل عقب‌ماندگی والیبال و بسکتبال را در شهرستانهایی مثل نی‌ریز که پیشینه خوبی در این رشته‌ها دارند، در این می‌داند که در استعدادیابی و کشف استعدادها ضعیف عمل کرده‌ایم. البته او در زیرساختها کمبودی نمی‌بیند؛ اما معتقد است باید جوانها را از بازیهای کامپیوتری و تفریحات نا سالم دور کرد و به میادین ورزشی آورد. به گفته وی اگر مدیران ما در این زمینه خوب عمل کنند، موفق می‌شوند.

به نظر حسن حقیقی، شهرستانی مثل نی‌ریز استعداد و جوان باهوش در ورزش کم ندارد؛ اما باید زمینه رشد و علاقه‌مندی آنها به ورزش را با کمک مربیان ‌آموزش دیده و کاربلد فراهم کرد.

او می‌گوید: « من عشق، علاقه، شور و انگیزه زیادی در جوانان امروزی نمی‌بینم؛ اما آن زمان جوانان لبریز از این صفات خوب بودند. بازیکنان با عشق و علاقه زیاد در باران و برف برای رسیدن به موفقیت تلاش  می‌کردند؛ چرا که جوانان مشغولیت دیگری نداشتند و فقط به ورزش روی می‌آوردند.

*****

همسر وی اهل کرج است و به همین دلیل حقیقی در آنجا ماندگار شد. او ٣ فرزند دارد؛ دو پسر و یک دختر. پسرانش یکی دکترای کشاورزی و دیگری مهندسی عمران دارد و دخترش هم خانه‌دار است. به دلیل عمل قلبی که داشته، هر صبح پیاده‌روی و ورزش می‌کند. حقیقی همچنین همه برنامه‌های ورزشی وتیم ملی را از تلویزیون دنبال می‌کند.

حسن حقیقی با افرادی مثل دکتر بیژن ذوالفقار‌نسب دوست و همکلاسی بوده و با قلیچ‌خانی، فرزامی و لواسانی ارتباط نزدیک دارد. در رشته کشتی عبداله موحد و در والیبال نعمتی مربی وی بوده‌اند.

او می‌گوید: «نی‌ریز را خیلی دوست دارم و افتخار می‌کنم که نی‌ریزی هستم. من این را در مراسم خواستگاری خود در کرج هم اعلام کردم و خودم را گم نکردم.

پدرم لاری و مادرم یزدی است. من در نی‌ریز به دنیا آمدم و باعث افتخارم است که اولین شهید، خواهرم صفا حقیقی است.»

او معتقد است ورزش نی‌ریز خیلی تغییر کرده و امکانات خوبی در شهرستان است که باید برای قهرمان پروری از آن استفاده شود.

به گفته وی باید فکری برای ایجاد انگیزه در جوانان شود تا به ورزش روی بیاورند.

حقیقی معتقد است اعتیاد و بی‌بند و باری در جامعه زیاد شده که ورزش یکی از راه‌های جلوگیری از این مشکلات است.

او خودش را اولین دبیر ورزش نی‌ریز می‌داند. البته ظاهراً مرحوم محمدجواد زهری هم معلم ورزش بوده، معلم ورزشی که به گفته او تحصیلات ورزشی نداشته است.

حقیقی به ورزش علاقه زیادی داشت؛ بخصوص رشته‌های بسکتبال و والیبال. به همین دلیل بود که کنکور داد و در رشته  تربیت بدنی قبول شد.  او در امتحان عملی بین ١٢٠ نفر، مقام سوم را به دست آورد.

به نظر او میرسپاسی در ورزش نی‌ریز هیچ تأثیری نداشت و هیچ‌گونه امکاناتی در زمان وی به نی‌ریز اضافه نشد.

حقیقی فوتبال را دنبال می‌کند، او طرفدار فجر شهید سپاسی شیراز است و امیدوار است که این تیم هرچه زودتر به لیگ برتر برگردد.

وی در خاتمه از کلیه همکاران و دوستان ورزشکارش که او را در امر ورزش یاری کردند و همچنین کلیه عوامل هفته‌نامه نی‌ریزان فارس تشکر  و برای همه ورزشکاران نی‌ریز آرزوی موفقیت می‌کند.