قطعا در این میان گزینه سوم گزینه در دسترس تر و کم هزینه تر است. وقتی رئیس جمهور یا هر مقام مسئول دیگر پشت تریبون قرار میگیرد از آن بالا به خوبی بر روی جمعیت تسلط دارد و میتواند شعارها و پلاکاردهای مردم را مشاهده کند. به نظر میرسد اصلا مقام مسئول سفراستانی را با این هدف انجام میدهد که با مشکلات کشور آشنا بشود و گرنه چه احتیاجی به سفرهای استانی.
وقتی خودم را جای مردم مناطق محروم میگذارم میبینم دوست دارم وقتی مقام مسئولی به شهرم میآید به جای اینکه او حرف بزند، من حرف بزنم و مشکلاتم را به او بگویم. روسای قوا که صداوسیما را برای حرف زدن در اختیار دارند چه احتیاجی است وقتی سفر استانی میآیند هم سخنرانی کنند و همان حرفهایی را بزنند که میتوانند در تلوزیون آن را تکرار کنند.
مردم مشکل دارند و میخواهند این مشکلها حل شود و برای حل این مشکلات حاضرند حتی خود را به آتش بکشند تا مقامی درد آنها را بفهمد. شاید بهتر بگوییم مردم دوست دارند به جای اینکه مقام مسئول به پشت تریبون برود آنها میکروفون را در دست بگیرند و از مشکلات خود بگویند.
در این میان باید بگوییم برخورد رییس جمهور روحانی با شعارهای مردم کرمانشاه چندان مطلوب نبود. رئیس جمهور در واکنش به شعارهای مردم در مورد برخی مشکلات کشور گفت:" گوش نمی کنید مدام شعار می دهید با این شعارها که مشکلات حل نمی شود."
رئیس جمهور باید بداند این شعارها به خاطر مشکلات است. شاید مردم در یک دهه گذشته اینقدر مشکل داشتهاند که به خوبی میدانند سخنرانیها چندان عملیاتی نمیشود و در مقام سخن باقی میماند.
شاید برخی بگویند تعدادی از این شعاردهندگان نه به خاطر دغدغه های اقتصادی بلکه به دلیل اهداف سیاسی، شعار اقتصادی می دهند تا بعد در رسانههای خود تیتر بزنند "اعتراض مردم به رئیس جمهور" اما آنها هم به عنوان بخشی از مردم می توانند با انگیزه های سیاسی یا اقتصادی، اعتراض کنند.
رییس جمهور به عنوان کسی که با رای مردم به قدرت رسیده است باید پاسخ گوی مشکلات آنها باشد. شاید بهتر بود رئیس جمهور سخنرانی خود را قطع میکرد و به شعارهای مردم گوش و اجازه میداد مردم حرفهای خود را بزنند. اصلا باید می گفت مردم باید حرفهای خود را بزنند. اگر مردم در سفرهای استانی از مشکلات خود نگویند رئیس جمهور چگونه متوجه مشکلات استانهای و شهرهای کشور شود. اصلا اگر قرار بر گوش نکردن به صحبت های مردم باشد چرا یک رئیس جمهور باید به سفر استانی برود؟
معمول بر این است که مسئولان برای اینکه خود را موفق نشان بدهند سعی میکنند در گزارشهای خود به مقام های بالاتر از پیشرفتهای بگویند و هیچگاه اشاره ای به مشکلات و کاستی ها نکنند.
بهترین راه برای درک مشکلات مردم ارتباط مستقیم بین مقامات و جامعه است و قطعا خود جامعه بهتر از هر نهاد دیگری میتوانند از مشکلات خود سخن بگویند.
مسئولان ما بهتر است به جای سخنرانیهای زیاد کمی هم بشنوند.
عصر ایران