شهرستان نی‌ریز شهرستانی معدنی است. این فعالیت از دیرباز از معدن کرومیت خواجه جمالی آغاز شد و معادن سنگهای تزئینی ساختمان، معادن سنگ آهن، معادن سنگ کرومیت بخشهای مرکزی نی‌ریز و حنای بختگان و... یکی پس از دیگری پروانه اکتشاف و سپس بهره‌برداری دریافت کردند. این فعالیت همیشه با دو مشکل اساسی روبرو بوده است:
١- مشکلات و آلودگی‌های محیط زیستی
٢- مشکلات و نارضایتی‌های اجتماعی
مشکل اول تا اندازه‌ای مورد توجه قرار گرفته اما به نظر می‌رسد اخیراً توجه به این نکته پایه‌ا‌ی که حیات انسانها و شهرها و روستاهای پیرامون را با مشکلات جدی روبرو می‌کند،کاهش یافته است. چند سال است که کوه‌های مشرف به شهر نی‌ریز همچنین برخی روستاها یکی پس از دیگری واگذار و اکتشاف و بهره‌برداری از آنها آغاز می‌شود. به راستی چقدر کار کارشناسی در این زمینه صورت گرفته است؟ آیا معادن سنگ مرمریت رشته کوه ضلع شمالی و شمال شرقی نی‌ریز چراگاه سنتی دامداران دردهستان هرگان و شهر نی‌ریز و بخش مرکزی را تهدیدنکرده است؟
ریزش لاشه‌ها، صداهای مهیب انفجار و ... خطرساز نیست؟ تکلیف مراتع و چراگاه‌های زیر دستی چه می‌شود؟ دامداری از زیر بخشهای کشاورزی است که تعداد زیادی در آن مشغول به کار و تأمین معیشت هستند. این اشتغال در حال از بین رفتن است.
اما با تأسف باید گفت سازمان‌های متولی واگذاری معدن به مسئله دوم یعنی مسائل اجتماعی هیچ توجهی ندارند. شاید بگویند چه ارتباطی با مردم دارد. اگر چنین فکر کنند - که در عمل این طور فکر می‌کنند - باید گفت در برنامه‌های توسعه متوازن همراهی مردم نکته کلیدی و اساسی است که همه جامعه‌شناسان توسعه بر آن تاکید کرده و نظریه‌پردازیهای زیادی کرده‌اندانصافاً صدور مجوز در چند متری شهر مشکان در تپه‌ای مشرف براین شهر چه توجیه کارشناسی هم از نظر محیط‌زیست و هم از نظر اجتماعی دارد؟ واگذاری معدن در مراکز تاریخی،باستانی و گردشگری که در مواردی حتی امنیت جانی ساکنان حوالی معادن را تهدید می‌کند از چه توجیه کارشناسی برخوردار است؟
مردم حق دارند بپرسند چه بهره‌ای از این واگذاریها به آنها می‌رسد؟ معنی و مفهوم توسعه پایدار چیست؟
امید است مسئولان سازمان‌های ذیربط پاسخی قانع کننده بدهند.
شاد و سالم و موفق باشید
