ماجراهای تبعه غیرموجاز
وَهَ....... اَه.
این چَه رقمی است دیگر؟!
از وقتی زولَیخا بی وَلایت ایران آمدَه، روز بی روز مدت زمان آمادَه شدنش برای بی‌بیرون روان شدن بیشتر مَی‌شود.
قبلاً یَک لَباس قوندوزی ده لایه بر تن مَی‌کرد و یَک بُرقع (روبنده) بر روی صورت مَی‌انداخت؛ شاید دو دقیقه هم نَمی‌شد.
اما حالا یَک ساعت جَلوی آینه زیباسازی مَی‌کوند. آنقدر این خط و پیتکها را بر روی چَشم و صورتش مَی‌کشد که شَمایل جین و پری بی خودش گرفته مَی‌کوند.
یَک مَن کرم رنگی هم بی صورتش مَی‌مالد تا کندَه‌کاری‌های آن را بَپوشاند.
یَک مانتو بر تن مَی‌کوند و جَلوی آینه خودش را نَظاره مَی‌کوند. بعد گفتَه مَی‌کوند بی شلوارم نَمی‌آید. شلوارش را عوض مَی‌کوند؛ بی مانتویش نَمی‌آید.
بعد که اینها بی هم آمد، نَظاره مَی‌کوند لَباس زیر مانتو موناسب آن نیست؛ دوباره همَه را عوض مَی‌کوند.
باور کونید یَک روز کندَه‌کاری مرا کمتر خسته مَی‌کوند تا این که بَخواهم اَلاف سر پا بایستم و یَک ساعت آماده شدن زولَیخا را نَظاره کونم.
شوماها با آماده شدن نِسوان (زنان) در این وُلسوالی چَکار مَی‌کونید؟
نجیب
نظر شما
