عید آمد و عید آمد وان بخت سعید آمد برگیر و دهل می زن کان ماه پدید آمد
در برخی از موارد، سیره دین اسلام، به عنوان کامل‌ترین دین آسمانی، تأیید و امضای آیین و رسوم جوامع بشری بود. از جمله می‌توان به تأیید سنت «ماه‌های حرام» که از جمله رسوم دوران جاهلیت بود اشاره کرد.
از دیگر رسوم مورد تأیید دین اسلام نوروز باستانی ایرانیان است. به طوری که در روایات اسلامی می‌توان این تأیید و امضا را مشاهده نمود. برای نمونه در روایتی از امام صادق(ع) حضرت فرموده‌اند: «هنگامی که نووز شد، غسل کن و لباس پاکیزه بپوش و خودت را خوشبو ساز و آن روز را روزه بدار» و در ادامه‌ی همین روایت، آدابی برای نوروز نقل شده است که نشان از تأیید و البته اسلامی‌سازی این عید دارد. هرچند برخی بر این باور هستند که نوروز ایرانی به طور خاص مورد تأیید معصومین(ع) نبوده است و برای ادعای خود به روایاتی تمسک یافته‌اند که خالی از اشکال نیستند. اما باید توجه داشت که حتی اگر این روایات قابل قبول بوده و نوروز را مورد تأیید خاص ائمه اطهار(ع) ندانیم، می‌توان به روایات معتبری بر تأیید عام چنین رسم و آئینی، تمسک نمود. برای نمونه امیرالمؤمنین(ع) در فرمان خود به مالک اشتر این طور می‌فرماید «و لاتَنْقُضْ سُنّةً صالِحَةً عَمِلَ بها صدورُ هذِهِ الاُمَةِ وَ اجْتَمَعَتْ بِها الاُلْفَة وَ صَلُحَتْ علیها الرعِیَّةُ» یعنی هرگز رسم نیکویی را که مردم به آن عمل می‌کنند و به خاطر آن گرد هم جمع می‌شوند و الفت می‌یابند و بین ایشان صلاح و دوستی برقرار می‌شود نقض مکن! پرواضح است که نوروز باستانی ایران نیز سرشار از همین آداب و اخلاق نیکوست.
اما آنچه که باید به آن اشاره نمود این است که اسلام به معنای واقعی کلمه چه روزی را عید می‌داند؟ شادی کردن که ملازم با عید است تا چه اندازه در اسلام مورد تأیید و تأکید است؟ و آیا اساساً اسلام دینی شاد است؟ برای پاسخ به این سؤالات کافی است که در روایت امام علی(ع) درباره عید توجه کرد. حضرت در تعریف از عید می‌فرمایند «و کُلُّ یَومٍ لایُعصَی اللهُ فیهِ فَهُوَ یَوم عیدٍ» هر روزی که در آن گناهی از انسان سر نزد، همان روز عید است. بر همگان مبرهن و واضح است که دستورات اسلام بر این مبنا است که آدمی در هیچ شرایطی مرتکب گناه نشود. هر چند سر زدن گناه از انسان بعید و دور از ذهن نیست. اما اسلام بر این امر تأکید دارد که انسانها هر چه کمتر و کمتر مرتکب گناه شوند. حال امیرالمؤمنین(ع) روز بدون گناه را روز عید مردم می‌داند. معنای این مطلب آن است که فرزندان آدم باید با عزمی جزم و با بسیج عمومی سعی در پالایش خود از گناهان و تزکیه نفس داشته باشند. و اگر در چنین هدفی موفق باشند، هر روزشان عید خواهد بود. در نتیجه آنچه که دین اسلام برای انسانها می‌خواهد شادی همگانی در تمام روزهای سال است. اسلام می‌خواهد تمامی روزهای سال برای مردم عید بوده و به شادی و نشاط بپردازند. در این بین حتی روزهای شهادت اهل بیت عصمت و طهارت(ع) هرچند ایام عزا و اندوه هستند، اما باید همراه با شادی درونی حاصل از عدم ارتکاب گناه باشد. در واقع وقتی امام علی(ع) روز بدون معصیت را روز عید معرفی می‌کند، تفاوتی بین روزهای عزا و اندوه آل ا... و روزهای شادی ایشان نمی‌گذارد. هر انسان مسلمانی باید سعی کند تمام روزهای زندگی خود را به عید تبدیل کند و در آن به شادی و نشاط مشغول باشد. هرچند که در ظاهر، شادی شیعیان با شادی اهل بیت(ع) و اندوهشان با اندوه ائمه(ع) نمایان شود.
نظر شما
