سجاد سالاروند نخستین ایرانی است که با معلولیت و نداشتن ۲ پا قادر به پیمایش اورست شده و توانسته پرچم ایران اسلامی را با پیمایش مسیر کمپ اصلی اورست در ارتفاع ۵۳۴۰ متری به اهتزاز درآورد. سالاروند متولد ۶۱ در شهرستان درود لرستان است که سال‌ها به‌صورت حرفه‌ای سنگ‌نوردی و کوهنوردی می‌کرد تا اینکه سال ۹۵ و در یک سانحه رانندگی هر ۲ پای خود را از زیر زانو از دست می‌دهد. خودش می‌گوید با وجود همه چالش‌ها و سختی‌ها، اما بعد از تصادف توانسته با توکل بر خداوند و امید به آینده روی پا‌های خود بایستد و علایق ورزشی همچون کوهنوردی را ادامه دهد. سالاروند پیش از پیمایش اورست، قلل مرتفع بسیاری همچون کلیمانجارو را فتح کرده و یکی از ۳ کوهنورد فوق حرفه‌ای جهان به‌حساب می‌آید.
او می‌گوید:
کنار آمدن با نداشتن پا واقعاً سخت است، حال اینکه زیرساخت‌ها در محیط‌های شهری نیز خیلی فراهم نیست و برای افراد معلول می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. می‌توان گفت با نداشتن پا کنار نیامدم بلکه آن را پذیرفتم، قبول کردم که از این به بعد باید زندگی را بدون پا پیش ببرم، شاید مهم‌ترین بخش برای کنار آمدن با اتفاقات و حوادث ناگوار زندگی، پذیرش است؛ چرا که هضم آن را آسان‌تر کرده و تغییر شروع می‌شود، کمااینکه این تغییر نتایج مثبت و ارزشمندی را در زندگی من داشته است.
علاوه بر کوهنوردی ورزش دو و میدانی و سنگ‌نوردی را هم به‌صورت حرفه‌ای انجام می‌دهم، به‌طوری که در ماده ۴۰۰ متر تیم ملی دو و میدانی حضور داشتم. به‌عنوان اولین معلول ایرانی در پاراگلایدر پرواز می‌کنم و مدال طلای مسابقات بین‌المللی برج‌نوردی را دارم، صعود ۲ بام آلبروس در کشور روسیه در قاره اروپا به ارتفاع ۵۶۴۱ متر و کلیمانجارو بام قاره آفریقا را به ارتفاع ۵۸۹۶ متر صعود کردم، قله آرارات در کشور ترکیه و قله دماوند را ۳ بار با ۲ پای مصنوعی صعود کردم. در رشته سنگ‌نوردی نیز دیواره علم‌کوه را از مسیر گرده آلمان‌ها بالا رفتم و دیواره بیستون را نیز همین‌طور.
نخستین ایرانی هستم که با ۲ پای مصنوعی به اورست صعود کردم، پیش از من عزیزان معلولی بودند که با یک پای مصنوعی این مهم را انجام دادند. در حال حاضر اولین معلول ایرانی هستم که توانستم به ارتفاع ۵۳۶۴ اورست صعود کنم و در کنار این اقدام موفق به صعود قله کالاپاتار به ارتفاع ۵۶۷۰ متر و لوونچه ارتفاع ۶۱۲۴ متر نیز صعود کردم. وقتی از ارتفاع ۵ هزارمتری بالا می‌روید و قرار است چند روزی آنجا زندگی کنید شرایط خیلی سخت می‌شود، مشکلات قلبی و عروقی و کمبود اکسیژن، سردرد و تهوع و مشکلات تنفسی از چالش‌های صعود به چنین ارتفاع‌هایی است و البته نداشتن پا این چالش‌ها را بیشتر هم می‌کند. بااین‌وجود چیزی که به من انگیزه می‌داد این بود که نماینده جامعه معلولین ایران هستم و صعود من می‌تواند کمک کند که خیلی‌ها با شرایط معلولیت کنار آمده و به ادامه زندگی امیدوار شوند. از نظر ذهنی سال‌ها خودم را آماده این کار کرده بودم، کمااینکه صعود به اورست یکی از رؤیا‌های زندگی من است و خیلی دوست دارم به اورست صعود کنم، در کل دنیا تنها ۴ معلول با ۲ پای مصنوعی توانستند اورست را فتح کنند و خواهانم که به‌عنوان اولین ایرانی و فرد مسلمان این افتخار را کسب کنم.
در برخی لحظات صعود اورست به دلیل درد فیزیکی که در وجودم احساس می‌کردم، برای ادامه مسیر دچار شک می‌شدم، اما آن چیزی که به من انگیزه می‌داد اینکه من نماینده جامعه معلولین ایران هستم و وظیفه دارم درد و سختی را تحمل کنم و راه را ادامه دهم، در واقع به عشق کشورم ایران مسیر را پیمایش کردم.
صعود به اورست یک دستاورد و هدف برای من بوده و هست، اما تنها هدف نیست، امروز به ارتفاع ۵۳۶۴ متری رسیدم و قطعه به قله اورست هم خواهم رسید. کمااینکه هدف‌های بزرگتری هم دارم. به این دنیا آمده‌ام که ارزشمند زندگی کنم، برای ادامه راه برنامه‌های بزرگی دارم که برای تحقق آنها مستلزم حمایت سازمان‌ها و نهاد‌های دولتی هستم. قطعاً ما می‌توانیم با افتخارآفرینی به جامعه امیدبخشی کرده و نه تنها برای افراد معلول بلکه به افراد سالم نیز انرژی مثبت تزریق کنیم.
هر کوهنوردی که از کشور‌های دیگر در ارتفاع ۵ هزار متری به من می‌رسید، با دیدن ۲ پای مصنوعی و شرایط جسمی اولین سوالش این بود که اهل کجایی و من با افتخار می‌گفتم ایرانی. غروری وصف‌ناشدنی در آن لحظات به من دست می‌دهد چرا که نام ایران برای من توام با حس خوب و انگیزه بالاست.
