یک سال گذشت و در چشم برهم‌زدنی نوروز رسید... بهاری دیگر... سالی که در آن خواسته یا ناخواسته دلی را آزردیم، کسی را رنجاندیم و کسانی که شاید هنوز که هنوز است کدورت آنها به دل‌مان مانده... عکس تزئینی است
بهار، اما فصل آشتی‌هاست... آشتی با طبیعت، با اقوام، با دوستان، با کسانی که مدت‌هاست به دلیل دلخوری حالی از آنها نپرسیده‌ایم... رسمی که از دیرباز بوده. چه دلخوری‌هایی که از دیرباز برای افراد پیش نیامده و چه بزرگانی که ریش‌سفیدی و پادرمیانی نکرده‌اند...
همزمان با فرا رسیدن نوروز برآن شدیم تا کمی از مردم در مورد دلخوری‌ها و کنارگذاشتن کدورت‌ها در سال جدید بپرسیم.
کسی که قهر می‌کند خودش آرامش ندارد!
خانم ف. ر ۴۹ ساله است.
با کسی قهر نیست و از کسی کینه‌ای به دل ندارد.
می‌گوید: همین امسال بوده کسانی که به من حسادت کرده‌اند و حرف‌هایی پشت سرم زده‌اند، اما قهر نکرده‌ام و حتی برایشان دعا هم کرده‌ام. قبلاً قهر می‌کردم ولی الان نه. کلاً شخصی که از کسی کینه به دل می‌گیرد و قهر می‌کند، خودش آرامش ندارد. برای آشتی هم کوچکتر و بزرگتری ندارد. هر کس بخشش بیشتری داشته باشد، پاپیش می‌گذارد.
هیچ وقت نمی‌بخشمش
س ۲۶ ساله، اما با یکی از دوستانش چند ماهی می‌شود رابطه‌ای ندارد و به قول خودش نوروز و سال جدید که هیچی، تا آخر عمر نمی‌خواهد رنگش را ببیند.
می‌گوید: مثل دو تا برادر بودیم. همه چیزم را به او می‌گفتم، بعد مُخ دختری که من واقعاً دوستش داشتم را زد و با او دوست شد. شما باشید او را می‌بخشید؟ با او آشتی می‌کنید؟ او نامردی را در حق من تمام کرد. یک سری افراد را نمی‌شود بخشید. دیگر هیچوقت نمی‌خواهم ببینمش.
همیشه برای آشتی پیشقدم می‌شوم
ا. ع ۵۳ ساله هم با کسی قهر نیست.
می‌گوید: قهر هم بودم، با شروع سال جدید آشتی می‌کردم. کلاً همیشه برای آشتی پیشقدم می‌شوم. آدم نباید کینه‌ای باشد. بعضی‌ها، اما بخشیدن برایشان سخت است، نمونه‌اش مادر خودم! به افراد خیلی خیلی احترام می‌گذارد، اما اگر کسی از صداقتش سؤاستفاده کرد واویلا می‌شود و به کل قید او را می‌زند.
قهر باشم اعصابم راحت‌تر است!
ز ۴۵ ساله با مادرشوهرش قهر است و اصلاً قصد ندارد در سال جدید آشتی کند.
می‌گوید: دو سال است قهریم و امسال هم اصلاً قصد ندارم بروم خانه‌شان. کلاً با او قهر باشم اعصابم راحت‌تر است. یک مَن هستی می‌روی خانه‌شان هزار من می‌شوی برمی‌گردی، از بس که نیش و کنایه می‌زند. به شوهرم هم گفته‌ام. گفته‌ام مادرت هست، تو می‌خواهی بروی برو، من نمی‌آیم.
از قدیم گفته‌اند بخشش از بزرگترهاست...
ا. م ۶۰ ساله و راننده تاکسی است. معتقد است انسان‌ها باید گذشت داشته باشند و وقتی گذشت باشد، قهری هم به وجود نمی‌آید که بخواهد بعد از آن کدورت و ناراحتی باشد.
می‌گوید: خیلی‌ها سر مسائل جزئی و کوچک با هم بحث می‌کنند و کارشان به اختلاف و ناراحتی و قهر می‌رسد، در صورتی که می‌شود گذشت کرد. از نظر من این هم باور غلطی است که می‌گویند باید کوچکتر برای آشتی پیشقدم شود، از همان زمان قدیم هم گفته‌اند بخشش از بزرگترهاست. هرچه باشد بزرگتر‌ها پخته‌ترند و کوچکتر‌ها گاهی مغرورند و کله‌شان بوی قرمه‌سبزی می‌دهد. با پیشقدم شدن و بخشش اصلاً شأن کسی پایین نمی‌آید.
بدترین قهر، قهر زن و شوهری است
الف مردی ۴۴ ساله است، کسی که یکی دوماهی می‌شود خانمش قهر کرده و به منزل پدرش رفته.
عقیده دارد بدترین قهر، قهر زن و شوهری است.
می‌گوید: نمی‌توانم همه چیز را بازگو کنم، اما اعتراف می‌کنم مشکل از خودم بود که خانمم قهر کرد و رفت. تابه‌حال هم چندین نفر را واسطه کرده‌ام، اما آشتی نکرده. دلم برایش تنگ شده. مانده‌ام تنهایی عید را چگونه بگذرانم. حقیقتاً روی دوستان هم نمی‌شود حساب کرد. آنها هم فوق‌فوقش یکی دو ساعت کنارت می‌مانند و بعد می‌روند پی زندگی‌شان. امید دارم در سال جدید مرا ببخشد. خدا را چه دیدی، شاید مرا بخشید و برگشت سر خانه و زندگی‌اش.
بعضی‌ها لایق بخشیدن نیستند
مصطفی حسینی ۶۴ ساله است و از کسی کینه‌ای به دل ندارد.
معتقد است برای آشتی کردن و رفع کدورت‌ها، هر دو طرف باید گذشت داشته باشند و کوچک و بزرگی نکنند.
می‌گوید: عقیده ندارم باید با کسی قهر بود، اما با همه هم نمی‌شود صمیمی بود. باور کنید بعضی‌ها ظرفیت دوستی و معاشرت ندارند. می‌بینی با یک نفر احوالپرسی گرم می‌کنی، بعد تو را تحویل نمی‌گیرد. نه یک بار، ده بار... خب از قدیم گفته‌اند میخ کَج، دوایش کُت کج است. لزومی ندارد با طرف قهر کرد، اما می‌شود صمیمی هم نبود.
از آن طرف خیلی‌ها هم لایق بخشیدن نیستند، یعنی کینه شتری دارند. خودت با کسی قهری، برای آشتی پا پیش می‌گذاری، یا می‌خواهی واسطه آشتی بین دو نفر شوی، رویت را زمین می‌اندازند و آدم را سنگ روی یخ می‌کنند. من فکر می‌کنم اینها لایق بخشیدن نیستند.
برای آشتی پیشقدم نمی‌شوم!
م ۳۵ ساله با باجناقش قهر است. از نظر او باجناق اصلاً فامیل محسوب نمی‌شود!
می‌گوید: چشم دیدن من و موفقیت‌هایم را ندارد. همین هفت هشت ماه پیش بود که با هم بحث‌مان شد. من کلاً آدم دعوایی نیستم ولی خب حرف زور هم توی کَتَم نمی‌رود. بَچه دهانش هنوز بوی شیر می‌دهد و شش هفت سال از من کوچکتر است، بعد نمی‌داند با بزرگترش چطور حرف بزند. با من دهان به دهان می‌شود. نمی‌دانم برای عید بیایند خانه‌مان یا نه، ولی خب اگر بیاید مهمان است دیگر، نمی‌شود او را راه نداد ولی اینکه بخواهم خودم برای آشتی پیشقدم شوم نه! اینطوری فکر می‌کند حق با او بوده.
دلم صاف است...
غلامحسین میرزاده ۶۸ ساله نیز از کسانی است که اعتقادی به دعوا و قهر ندارد.
می‌گوید: قدیم‌ها رفت و آمد‌ها بیشتر بود و بخاطر همین مردم هم بیشتر با هم قهر می‌کردند، اما حالا اینقدر مشکلات زیاد شده که همه سرشان توی لاک خودشان است و وقت نمی‌کنند هم را ببینند که دعوا و قهری باشد. دروغ چرا؟ قبلاً با بقیه بیشتر قهر و دعوا می‌کردم، اما الان نه! کلاً زیاد هم اهل قهر نیستم و دلم صاف است، اما خب هنوز هم هستند کسانی که با هم قهر و دعوا می‌کنند، حتی کسانی که با پدر و مادرشان قهرند و حتماً باید در این سال جدید به آنها سر بزنند.
