بنا به گفته رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران نی‌ریز، اکران این بنر‌ها که یک فعالیت هنری و مردمی است، در چند سال اخیر توسط رسانه تخصصی شهدای نی‌ریز (خادمین نی‌ریز) و به همت دو تن از هنرمندان جوان آقایان امیرمحمد تصوری و هادی صمیمی‌پور و با همکاری شهرداری نی‌ریز انجام می‌شود.
سیدرضا قطبی هدف از این کار را پاسداشت قهرمانی و ایثار این بزرگواران دانست و در مورد این که چرا در تعدادی از بنر‌ها عکس شهیدان به صورت جمعی و در چند بنر دیگر به‌صورت تک‌نفره چاپ شده، گفت: «به استثناء شهید سرافراز که فرمانده گردان بودند، از این ۵۶ شهید بزرگوار تعدادی از آنها تک پسر خانواده و در اصطلاح، شهدای تک فرزند ذکور بودند. از این رو عکس آنان به صورت تک‌نفره به نمایش درآمد. لازم به ذکر است شهید غلامرضا ماجدی تک فرزند خانواده بودند. ایشان که در کودکی پدر خود را از دست داده بود، سرپرستی مادر را برعهده داشتند.»
امیرمحمد تصوری نیز با بیان این که ترمیم و اصلاح این تصاویر با کمک هوش مصنوعی انجام شده و هادی صمیمی‌پور نیز کار طراحی لوگو، تایپوگرافی و اجرای پوستر‌ها را انجام داده، گفت: «بیست و یکم بهمن ماه ۱۳۶۴، مرحله اول عملیات والفجر ۸ صورت می‌گیرد. فرمانده و تعدادی از بچه‌های گردان کمیل در جریان مرحله اول در اروند شهید می‌شوند. برخی معتقد بودند با شهادت فرمانده روحیه بچه‌ها خوب نیست و نباید در مرحله دوم عملیات، گردان کمیل خط شکن باشد؛ اما بچه‌ها اصرار می‌کنند و خط شکن می‌شوند. شبانگاه بیست و هفتم بهمن، گردان به پیش می‌رود و قرار می‌شود لشکر حضرت محمد (ص) هم از جناح دیگر پا به پای گردان کمیل جلو بیاید تا خط شکسته شود. اما بچه‌های لشکر حضرت محمد (ص) زمین‌گیر می‌شوند و نمی‌توانند خط را بشکنند. بچه‌های گردان منتظر می‌مانند و تا نزدیک صبح مقاومت می‌کنند؛ اما سرانجام به محاصره بعثی‌ها در می‌آیند و به جز ۵ نفر از آنها که به اسارت دشمن در می‌آیند، بقیه به شهادت می‌رسند.»
تاریخ نصب این بیلبورد‌ها همزمان با آغاز عملیات والفجر هشت یعنی بیست و یکم بهمن‌ماه و تاریخ پایین آوردن آنها نیز همزمان با پایان یافتن عملیات والفجر هشت، یعنی بیست و هفتم بهمن‌ماه است.
امیر محمد تصوری با بیان این که از سال ۱۴۰۰ پویشی با نام قهرمانان شهر توسط آنان راه‌اندازی شده تا قهرمانان شهر شناخته شده و رشادت‌های آنان روایت شود، گفت: «در همه این سال‌ها مجری طرح شهرداری نی‌ریز بوده که از همراهی آنان بسیار سپاسگزاریم.»
