وقتی عکسهای چهلپنجاه سال پیش او را میبینید، سخت است باور کنید این سپیدموی روبهرو، همان ورزشکار خوشهیکلی است که زمانی وزنهبرداری میکرد و بدن ورزیدهای داشت. سید عطاءا... مصطفویزاده متولد سال ۱۳۳۳ در محله کیان (معروف به گود میرزاها) نیریز، با دیپلم طبیعی و سابقه کاری بهعنوان بازنشسته کمیته امداد، از پیشکسوتان ورزش نیریز است. با او گفتگویی ترتیب دادیم که میخوانید:
تحصیلات و سربازی
در چه مدارسی درس خواندید؟
تحصیلات ابتدایی را در مدرسه فرهمندی گذراندم و معلمانی، چون آقایان داوری، تندری، غفارطلب، و جلالی داشتم. دوران دبیرستان هم در مدرسه احمد نیریزی گذشت که مدیر آن سید محمود طباطبایی بود. پس از افزایش دانشآموزان، کلاسی در مدرسه شعله ایجاد شد و برخی از ما به آنجا رفتیم.
دوران سربازی شما چگونه گذشت؟
سال ۱۳۵۵ به لشکرک تهران منتقل شدم و سپس به خرمآباد لرستان رفتم. دوره آموزشی را در آنجا گذراندم و قزوین را برای ادامه خدمت انتخاب کردم، چون به تهران، محل زندگی پدرم نزدیک بود. پس از گرفتن سردوشی در منجیل، به نیریز بازگشتم.
آغاز ورزش و روزهای بدون امکانات
چه زمانی ورزش را شروع کردید؟
از ۱۵ سالگی وزنهبرداری و پرورش اندام را شروع کردم. آن زمان در نیریز هیچ باشگاهی وجود نداشت و ما در منزلی قدیمی که امروز پاساژ یکتا شده، تمرین میکردیم. آقای حسن رضاییان مربی ما بود. بعدها با حمایت اداره تربیتبدنی و دریافت ۸۰۰ تومان ماهیانه، ورزش را حرفهایتر ادامه دادم.
امکانات ورزشی در آن دوران چگونه بود؟
امکاناتی مثل امروز نبود. الکهای قدیمی را با سیمان پر و به میلهای متصل میکردیم تا وزنه بزنیم. حتی از سنگهای آسیاب قدیمی هم برای تمرین استفاده میکردیم. تشک باشگاه شهرداری پر از خاک بود و هر بار که روی آن کار میکردیم، انگار در معدن زغال سنگ بودهایم!
موفقیتها و افتخارات ورزشی
چه مقامهایی در وزنهبرداری کسب کردید؟
در مسابقات استانی که در شهرهایی مثل شیراز، جهرم و نیریز برگزار میشد، همیشه جزو نفرات اول تا سوم بودم. تا سال ۶۵ برای تربیتبدنی نیریز وزنه میزدم، اما پس از ورود به کمیته امداد، فرصت زیادی برای ورزش حرفهای نداشتم.
ورزش نیریز؛ دیروز و امروز
بهترین وزنهبرداران نیریز چه کسانی بودند؟
افرادی مانند علینقی، حسن رضاییان، شهید جهانشاه اکبرپور، و شهید رئوفی از بهترینها بودند.
چرا جوانان امروزی کمتر ورزش میکنند؟
مشکلات اقتصادی و مشغلههای روزمره باعث شده جوانان کمتر به ورزش بپردازند. در گذشته، زندگی سادهتر بود و ورزش یکی از معدود تفریحات ما بود. اما امروز گوشیهای هوشمند و فضای مجازی، وقت جوانان را گرفته است.
آیا جوانان نیریزی در وزنهبرداری استعداد دارند؟
استعداد زیادی دارند، اما شرایط جسمی و روحی آنها نسبت به گذشته ضعیفتر شده است. ما با خرما و انجیر تمرین میکردیم، اما امروز با وجود مکملهای غذایی، جوانان انگیزه و استقامت کمتری دارند.
زندگی امروز و خاطرات گذشته
خانواده شما اهل ورزش هستند؟
یک پسر و دو دختر دارم. پسرم بیشتر جودو و کاراته کار کرده و گاهی به باشگاه میرود.
آیا خودتان هنوز ورزش میکنید؟
فقط نرمشهای سبک صبح و عصر. بدن دیگر کشش روزهای جوانی را ندارد.
خاطرهای از دوران ورزشی دارید؟
در اردویی که برای مسابقات وزنهبرداری به حافظیه شیراز رفته بودم، با ورزشکاران زیادی آشنا شدم و این یکی از بهترین خاطرات من از آن دوران است.
پایان سخن
سید عطاءا... مصطفویزاده نمادی از نسلی است که با کمترین امکانات، به بالاترین درجات در ورزش رسیدند. او نمونهای از اراده و پشتکار است که همچنان الهامبخش جوانان نیریز خواهد بود.
سال ۱۳۶۴
سال ۱۳۵۸ - سالن والفجر
