سالهاست در ایام شهادت و ارتحال ائمه (سلام خداوند بر آنها باد) سینما‌ها تعطیل می‌شوند. البته در برخی سال‌ها بازدید از مراکز باستانی و میراث فرهنگی و آرامگاه مشاهیری همچون سعدی، حافظ و ... هم تعطیل می‌شد که به نظر می‌رسد در چند سال اخیر منتفی شده و صرفاً سینما‌ها تعطیل می‌شوند.
مگر در سینما‌ها فیلم‌های مجوزدار به نمایش گذاشته نمی‌شوند؟ پس دلیل تعطیلی چیست؟ اگر قرار است لهو و لعبی رخ دهد چه در ایام سوگواری و چه غیر آن نباید باز باشند. فیلم‌ها پس از دریافت مجوز، اکران می‌گردند پس چه دلیل شرعی و قانونی برای تعطیلی سینما‌ها وجود دارد؟
اگر منظور اکران نکردن فیلم‌های طنز در روزهای سوگواری است می‌توان با هماهنگی انجمن سینماداران کشور این مسئله را مدیریت و حل نمود به‌طوری که در چنین روز‌هایی فیلم‌های غیر طنز اکران شود.
معمولاً روزهای سوگواری ائمه تعطیل است. برخی می‌خواهند اوقات فراغت خود و خانواده را در سینما سپری کنند یا فیلمی را که در ایام هفته به علت اشتغال ونداشتن وقت نمی‌توانند تماشا کنند، ببینند، به چه دلیلی باید آنها را محروم کرد؟! این مسئله در طول ماه مبارک رمضان هم وجود دارد و سینما‌ها در روز تعطیل و شب‌ها تا سحر باز هستند. مگر قرار است هر کس روز ماه رمضان به سینما می‌رود روزه خواری کند؟ ضمن آنکه شب‌های قدر نیز تعطیل می‌شوند.
نظام فرهنگی هر کشور باید پاسخگوی نیاز‌های فرهنگی جامعه باشد. راهکار‌های فرهنگی برای گذران روزهای تعطیل چیست؟ به ویژه برای جوانان؛ هر چند سالمندان و میانسالان و کودکان نیز نیازمند راهکار‌های مفید و جذاب هستند. این محدودیت فرهنگی در حالی اِعمال می‌شود که پس از گذشت ۴۶ سال از انقلاب اسلامی هنوز مسئله موسیقی - چه زنده وچه غیر زنده - حل نشده و از منظر متولیان رسمی فرهنگ در حدی تابو و ممنوع است که نمایش آلات آن نیز مجاز نیست.
این گونه انسداد‌ها موجب رواج گسترده آسیب‌های فرهنگی می‌شود همانطور که متأسفانه شده و شاهد این آسیب‌ها هستیم به خصوص در روزهای تعطیل. در کشوری که فشار‌های اقتصادی کم نیست و تراکم روانی فردی و جمعی بالاست، اشتغال مطلوب وجود ندارد، بنگاه‌های اقتصادی صنعتی و کشاورزی اشتغال زا به علت عدم تأمین انرژی بخش زیادی از ظرفیت تولید و اشتغال خود را از دست داده‌اند، در فصل گرما برق ندارند و در سرما گاز، حداقل سازمان‌های فرهنگی باید مروج و مشوق کارناوال‌های شادی، توسعه مراکز تفریحی، برپایی کنسرتها، تئاتر و سینما باشند نه مانع آنها. اگر همانطور که همه امکانات کشور برای تشویق مردم به حضور در راهپیمایی اربعین به کارگرفته می‌شود و سعی می‌گردد هرگونه مانع قانونی و اجتماعی برداشته و رفتن آسان و روان شود، برای برنامه‌های شاد و مفرح و سالم به کارگرفته شود چه اشکال دارد؟ آیا متون و آموزه‌های معتبر دینی و مذهبی ما مخالف شاد بودن جامعه است؟ به نظر می‌رسد سلیقه‌ای که نه ریشه در ایرانیت ما دارد و نه در اسلامیت ما سالهاست شادی مردم و جامعه را بر نمی‌تابد و بر این سلیقه خود رنگ و لعاب مذهبی می‌زند و از دین هزینه می‌کند.
شاد و سالم و موفق باشید
