با خبر شدیم محمدحسین پایدار از همشهریان فرهیخته نی‌ریزی و مدیر اسبق بیمارستان دکتر فقیهی (سعدی سابق) شیراز دار فانی را بدرود گفته است. هفته‌نامه نی‌ریزان فارس آرامش روان آن بهشتی‌روان و شکیبایی بازماندگان محترم را از درگاه پروردگار آرزومند است.
به همین بهانه به گزیده‌ای از زندگینامه ایشان که ۹ سال پیش و در سن ۸۴ سالگی در گفتگو با هفته‌نامه نی‌ریزان فارس بیان داشتند، اشاره می‌کنیم.
او در سال ۱۳۱۰ و در محله سادات به دنیا آمد. شغل اصلی پدرش کشاورزی بود. مادرش از سلسله سادات نی‌ریز بود و میر شهاب‌الدین احمد از اجداد اوست. قطبی‌ها و سلسله سادات و آنهایی که در بقعه میرشهاب‌الدین احمد خاک‌اند، جد مادری‌اش بودند.
محمدحسین پایدار تا سن ۷ سالگی در محله سادات به مکتب رفت. بعد از آن به دبستان بختگان رفت و تا کلاس سوم متوسطه در مدرسه احمد نی‌ریزی بود. پدرش او و دیگر خواهر‌ها و برادرانش را به شیراز فرستاد، خانه‌ای برایشان کرایه کرد و خدمتکاری گرفت تا کارهایشان را انجام دهد. در شیراز به دبیرستان رفت و همان جا دیپلم گرفت.
سال ۱۳۳۵ به دانشکده ادبیات رفت و لیسانس زبان و ادبیات فرانسه را گرفت. در کنار کار در بیمارستان سعدی، درس هم می‌خواند تا اینکه لیسانسش را در سال ۱۳۳۹ گرفت.
بعد از مدتی رشته جدیدی در دانشگاه تهران به نام فوق لیسانس مدیریت بیمارستان‌ها باز شد. او هم شرکت کرد و به خاطر آگاهی از اصطلاحات بیمارستانی، از بهترین شرکت‌کنندگان کنکور در بخش مصاحبه و در نهایت پذیرفته شد.
در سال ۱۳۴۴ به شیراز برگشت و به عنوان معاون بیمارستان سعدی سابق مشغول به خدمت شد. بعد از فوق‌لیسانس به آمریکا رفت و در دانشگاه جرج‌واشنگتن دوره دوساله پوز مستر (بعد از فوق لیسانس، بین PHD و فوق‌لیسانس) را گذراند. در اروپا هم چند بیمارستان را در شهر‌های بزرگ دید و تجربه کسب کرد.
پایدار از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۶۳ خورشیدی مدیر بیمارستان سعدی شیراز بود و همزمان تدریس زبان اختصاصی در دانشکده پزشکی جهرم و فسا را نیز به او سپردند.
او به ما گفت: «مدیر بیمارستان ترجیحاً نباید پزشک باشد. رشته مدیریت بیمارستان‌ها در آمریکا تدریس می‌شود. در آنجا بیشتر، کسانی مدیریت می‌کنند که مدیریت بخوانند؛ نه اینکه پزشک باشند. آنها می‌گویند پزشک برود کار خودش را بکند. یک مدیر نمی‌تواند هم به خوبی مدیریت کند و هم این که در اتاق عمل باشد.»
