بی‌بی همانطور که خودش را با پر چارقدش باد می‌زد از در آمد تو...
- ووووی، ووووی، هلاک شدم... پختم اَ گرما... ووووی جهنمم گمون نکن ایطو باشه... ووووی مُردم... پختَم.
لباس و چارقدش را کَند و نشست روی زمین...
- اَلو بیگیری به حق علی... کولرو رِ بری چی‌چی خاموش کردی؟
- خاموش نکردم بی‌بی. برقا نیس.
- برقا نیس؟
- نه بی‌بی، نیس... خیر نبینن به حق علی. ساعت دوازّه‌ی ظُر تو جوشِ گرما برقا رِ بری چه تعطیل کردن!
- تعطیل نکردن بی‌بی. قط کردن...
- حالا هو زَرماری که تو میگی! نیگن آدم خفه میشه؟
- چی بگم والا بی‌بی؟ حالا میاد یکی دو ساعت دیگه.
- چی‌چی رِ یَی ساعت دو ساعت دیه... اگه تا یَی ساعت دو ساعت دیه من هلاک شدم چه؟ مأمور اداره برق میا جواب میده؟
- چیزی نمیشه ایشالا بی‌بی.
از جایش بلند شد.
- کجا بی‌بی؟
- سینه‌ی لَحَد! تو مزار! یَی بو گَنِ عرقی گرفتم که نگو. برم یَی کُپ اُووی بیریزم رو سرُم بیام مِخیم یَی ساعت دو ساعت دیه بیریم خونه‌ی زینتو دعا زیارت عاشورا، حداقل بو عرق ندم دیه...
***
روی زمین که نشستیم بی‌بی رو کرد به زینت خانم...
- زینت‌ای مداحو بری چه ایطو یواش میخونه؟ کولراتون بری چه روشن نیس؟
- برقا رفته بی‌بی...
بی‌بی سری تکان داد.
- گمونُم امروز قسمت من ایه که اُووپَز بشم.
نگاهی کرد به زینت...
- امام حُسین بزنه به کمرُت زینتو! چاره‌ی رئیس اداره‌ی برقِ نیکنیم! توام نیخِی تو‌ای گرما یَی لیوان شربتی، یَی رانی، یَی چی برَمون بییَری؟
***
از در خانه‌ی زینت خانم که آمدیم بیرون رو کردم به بی‌بی.
- بی‌بی قرار بود بعدشم بریم یه نیم ساعت عیادت اِسمال آقا ها!
گوشی اش را آورد بیرون.
- بُسون اول یَی زنگی بزن خونه‌شون.
- خونه‌ان دیگه حتماً بی‌بی! اسمال آقا حالش خوب نبود...
- خُلی تو دختر! بُسون یَی زنگی بزن بین برقاشون هه یا نه!
گوشی را دادم دست بی‌بی...
- بله بی‌بی برقاشون هس.
***
بی‌بی هنوز ننشسته، کیفش را گذاشت روی زمین، از جایش بلند شد و رو به زن اِسمال آقا گفت:
- گلاب به روت شوکت، گلاب به روت، تا تو یَی چوی مییَری من برم دس به اُوو و بیام...
شوکت خانم نگاهی به بی‌بی انداخت...
- شرمنده بی‌بی. نگهش دارین! آب قطعه!
