یک فنجان شعر
خودِ شراب کهنه‌ای
تو دلنشین‌تر از
صدای پای قطره‌های روی شیشه‌ای...
رها‌تر از
ترانه‌های عاشقانه‌ی رهی...
هوا‌تر از هوا...
و خوب‌تر
و خوب‌تر از طلوعِ صبحِ بعدِ بارشی...
تو انتهای فعل بودنی
به وقت بی‌کسی...
و ماه پشت ابر قصه‌ای
برای عاشقی ...
سپیدتر زِ هَر سپیده‌دم
سکوتِ دلربای شب
...
خودِ شرابِ کهنه‌ای ...
نظر شما
