- نقشه بد، نقاش را از پا در می‌آورد.
قرآن‌کریم می‌فرماید: هر ستمی که شما کردید، این مکر مستقیماً جز با شما با کسی کار ندارد، البته ترکش آن به دیگران می‌رسد؛ و لا یحیق المکر السیّئُ الّا باهله - این نیرنگ‌ها تنها دامان صاحبانش را می‌گیرد (فاطر / ۴۳)
کسی بخواهد راه دیگری را ببندد، برای دیگری چاه حفر کند، با آبروی کسی بخواهد بازی کند، با مقام کسی بخواهد بازی کند؛ این «کید» است و این کید در درجه اُولی مستقیماً خود آن مکار را به چاه می‌اندازد!
- بین امید و آرزو فرق است، امید آن است که فرد مقدماتی را فراهم کرده و منتظر نتیجه است. آرزو آن است که بدون مقدمه منتظر نتیجه است. کشاورزی که چیزی کاشته و منتظر باران است در حالت امید است، اما کشاورزی که چیزی نکاشته و در آرزوی باران است، در حالت آرزوست!
- روایتی از پیامبر گرامی اسلام هست که خدایا بین مردم و نان آن‌ها جدایی نینداز. اگر بین مردم و نان مردم فاصله بیفتد دیگر خبری از دین نخواهد بود. اقتصاد یعنی نان مملکت، باید جلوی غارت‌ها و اختلاس‌های میلیاردی گرفته شود و مشکلات اقتصادی حل شود!
- وقتی «حریت» و «آزادی» را که از مبانی پذیرفته شده جوامع انسانی است می‌خواهند تفسیر کنند، تفسیر علمی اش از آزادی به همان «رهایی» است که هر کس هر چه خواست بکند، مادامی که مزاحم آزادی و حق دیگران نباشد. امّا وقتی دین حرّیت را معنا می‌کند، می‌گوید: حرّیت و آزادی غیر از بی‌بند و باری و غیر از رهایی است. آزاد کسی است که از بند حرص و شهوت برهد.
وجود مبارک امیرالمومنین (سلام ا... علیه) وقتی آزاد را و انسان آزاده را معنا می‌کند، می‌فرماید: «الا حرّ یدع هذه اللّماظه» - آیا آزاده‌اى نیست که این ته مانده غذاى در دهن مانده را براى آنان که در خور آن هستند، بیفکند؟ (حکمت ۴۵۶ نهج‌البلاغه)
آیا یک انسان آزاده‌ای هست که از این مانده لای دندان نسل گذشته بگذرد؟! چون همه لذایذی که الآن بشر به آن‌ها افتخار می‌کند، قبلاً در اختیار نسل گذشته بود، آن‌ها استفاده کردند و خوردند و لای دندانشان مانده بود و مُردند و از لای دندان نسلِ قبل به ما‌ها رسیده است. اگر میز و پُست و مقام است، اینچنین است؛ اگر باغ و راغ است، اینچنین است؛ اگر خانه و فرش است، اینچنین است؛ چیزی نیست که مانده لای دندان نسل قبل نباشد! یک انسان آزاد آن است که از این بند برهد، خود را ارزان نفروشد. بین این تفسیر از حرّیت با آن تفسیر از حرّیت خیلی فرق است!
