️اين حجم از محبت عظيم حق را چه دلى مى ‏تواند تحمل كند؟!

/ خیال مى ‏کنیم در سلوکمان، ما اوّل شروع کرده‌‏ایم و مى‌‏گوییم: خدایا! نکند جواب ندهى! نکند دست ما را نگیرى و من غرق شوم ... نه، این حرف‏ها نیست!
اوست که دعوت کرده و به عناوین مختلف، ما را صدا زده. او با زبان همه انبیایش دعوت کرده است. با زبان تمامى آیاتش صدا زده است. با زبان تمامى حوادث، گوش ما را فشرده است.

️او داعى (دعوت کننده) است، اما ما گوش نمى‏دهیم. ما لبیک نمى‌گوییم، در حالى که باید مستجیب (اجابت کننده) باشیم، که فرموده: «فَلْیَسْتَجِیبُوا لِى»؛ پس به من جواب دهید.
️خدا شاهد است، عادت کرده‌‏ایم که از خدا طلبکار باشیم و خیال مى‌‏کنیم به جایى مى‌‏رسیم، در حالى که او منتظر و مُطالب (طلب کننده) ماست.

روایتى است که هر وقت به یادش مى‌‏افتم، دلم را مى‌‏لرزانَد. خداوند اشتیاق و انتظار خود را نسبت به بندگانش، این چنین متذکر مى ‏شود:
«لَوْ یَعْلَمُ الْمُدْبِرُونَ عَنّى کَیْفَ انْتِظارى لَهُمْ وَ رِفْقى بِهِمْ وَ شَوْقِى الى‏ تَرْکِ مَعاصِیهِمْ لَماتُوا شَوْقاً بِى وَ تَقَطَّعَتْ أَوْصالُهُمْ عَنْ مَوَدَّتِى» 
️اگر اینهایى که به من پشت کرده‌اند، مى ‏دانستند که چگونه در انتظار برگشت آن‌ها و مشتاق ترک گناهانشان هستم، از اشتیاق من مى ‏مردند.

️این حجم از محبت عظیم حق را چه دلى مى‏تواند تحمل کند؟!  
/ ما همه فرعون هستیم؛ مصر‌های ما کوچک و بزرگ می‌شود. حالا من در حد محدوده اتاقم با دوتا بچه و خانه و مادر و فرزند و عیالم من فرعونی هستم؛ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلی را 
در آن حد دارم و در این زمینه قدم بر می‌دارم.  
توی یک ماشینی می‌نشینیم من تفرعن می‌کنم. زیر بار نمی‌روم. جبروت و کبریا و آن خودخواهی‌های من در آن محوطه ظهور و بروز پیدا می‌کند ...

/ مربی باید در کودک سه خصوصیت را بارور کند
۱- شخصیت و استقلال
۲- حرّیت و آزادمنشی
۳- تفکر و تحلیل
هنگامی‌که کودک شخصیت داشته باشد تقلید نمی‌کند و تحت تأثیر هر حرفی و هر مکتبی و هر عقیده‌ای قرار نمی‌گیرد و هر راهی او را به خود نمی‌کشد و هر سنّتی او را در خود هضم نمی‌کند.

او در برابر هر مسئله، چرایی دارد و در برابر هر عقیده، سنگری.
او بر دریچه قلبش نشسته، نمی‌گذارد چیزی آن را اشغال کند و چیزی آن را پر کند و چیزی او را از خودش بگیرد.

حرّیت و آزادمنشی کودک را می‌سازد تا اگر روزی به اشتباهی پی برد، پیگیری نکند و لجاجت نورزد و عقیده‌ای را بر عقیده‌ای ترجیح ندهد مگر هنگامی‌که از رجحان و امتیازی برخوردار باشد. در نتیجه عقیده‌هایی که احیاناً داخل مغز او شده‌اند و سنگرش را اشغال کرده‌اند، این گونه دستگیر می‌شوند و کار آن‌ها خنثی می‌شود.
تفکر و تحلیل آن هم در زمینه حرّیت و آزادی و با خصوصیت شخصیت و استقلال، به نتیجه‌های بزرگی خواهد رسید.