کافه پاراگراف
فاجعه‌ی ذاتی خودکامگی در این است که خودکامان حتی پس از چیرگی سیاسی بر جان‌های آزاده و ناتوان کردن و دوختن دهانشان، هنوز از آنان می‌هراسند.
این کفایتشان نمی‌کند که حریف به‌ناچار خاموشی گزیده است.
این که هنوز آری نمی‌گوید، خدمت نمی‌گزارد، سر فرود نمی‌آورد، این که به گله‌ی چاکران حلقه‌به‌گوش و مدیحه‌سرایان ایشان در نمی‌آید، وجود او و حضور او آنان را ناخوش می‌آید.
نظر شما
