برای هر موضوع گزارشی که به میان مردم می‌رویم، یک نکته در میان آن‌ها مشترک است: نبود مکان‌هایی مناسب برای تفریح در شهر نی‌ریز.
غالباً تفریح خانم‌ها بازارگردی شده و برای اثبات این موضوع لازم است در همین عصر‌های پاییزی سری به خیابان‌های شهر بزنید تا به این مسئله پی ببرید.
بیشتر کسانی که در بازار حضور دارند با دست خالی به این‌ور و آن ور می‌چرخند یا اینکه بیشتر وقت خود را به خرید تنقلات می‌گذرانند.
پسر‌ها هم اغلب موتورسوار به این سو و آن سوی شهر گاز می‌دهند؛ بی‌هدف و پرخطر...
البته برخی‌ها به همین دلیل، جرقه کارآفرینی در مغزشان روشن شده و مغازه‌ای دست و پا کرده‌اند برای «خوردن»! مکانی که بتوانند جوانان و حتی خانواده‌ها را برای چند دقیقه، بدون دغدغه به طرف خود جذب کنند.
مصداق این مسئله رشد قارچ‌گونه کافی‌شاپ‌ها و کبابی‌ها در نی‌ریز است.
در خیابان طالقانی و با پای پیاده کمتر از یک دقیقه از یک کبابی به کبابی دیگر می‌رسید و از یک فست فودی به فست‌فودی دیگر.
کار و بار هر کدام از آن‌ها اگر نگوییم ایده‌آل حداقل به هر طریقی می‌گردد.
مردم نی‌ریز تشنه تنوع و تغییر به‌ویژه در حوزه مسائل شهری هستند، اما گویا مسئولان اعتقادی بدان ندارند! برای نمونه همین نمایشگاه محصولات و سوغات دیگر شهر‌ها که در شهریورماه برگزار شد، بیشتر مکانی بود برای تفریح عصرانه مردم. وقتی برای گزارش به آنجا می‌رفتیم غالباً افرادی بودند که با دست خالی نمایشگاه را ترک می‌کردند و در پاسخ به سؤال ما می‌گفتند: آمده‌ایم تا چند ساعتی را اینجا بگذرانیم و راهی خانه شویم!
اگر کمی به عقب‌تر برگردیم؛ اسفند سال گذشته و غرفه‌های فروش ماهی و سفره‌های هفت‌سین نیز همین حکم را داشت و در واقع مردم آنجا جمع می‌شدند تا چند دقیقه‌ای شاد باشند.
متأسفانه نی‌ریز برای گروه‌های سنی مختلف تفریحات تعریف شده ندارد؛ از کودکان گرفته تا جوانان، میانسالان و سالمندان.
البته نپرداختن به شادی یک مسئله فراگیر در کل کشور است، تلویزیون با اخراج گسترده طنازان خود به ورطه تکرار افتاده و کنسرت‌های موسیقی هم شهر به شهر لغو می‌شود.
اما نی‌ریز متأسفانه بیشتر از دیگر شهر‌ها از کمبود شادی رنج می‌بردو نیاز شدیدی به امیدآفرینی دارد، اما مسئولان گویا نه راهش را بلدند و نه پولش را دارند و تنها با شعار می‌گویند باید چنین شود و چنان.
اگر در یک شهر به دنبال تفریحات شهری باشیم چه گزینه‌هایی وجود دارد و نی‌ریز کدامین را دارد؟
- پارک‌های شهری با فضای سبز و زیبا برای پیاده‌روی، پیک‌نیک، بازی، ورزش، قایق‌سواری، ماهی‌گیری و دیدن آبنما، باغ وحش، شهربازی و غیره.
پارک‌های شهری همچنین محل مناسبی برای برگزاری جشنها، کنسرتها، نمایشگاه‌ها و رویداد‌های فرهنگی و هنری هستند.
لازم به توضیح است که برگزار نشدن کنسرت در نی‌ریز چهار ساله شده و آخرین آن به ۱۳۹۸/۰۵/۲۷ و حضور فرزاد فرخ برمی‌گردد.
در همین رابطه با توجه به تنوع بالای محصولات کشاورزی نی‌ریز، چه اشکالی دارد که جشنواره‌های انار، انجیر، زعفران، پسته و... در فصول مختلف برگزار شود؟
- موزه‌ها، که مکان مناسبی برای آشنایی با تاریخ، فرهنگ، هنر، علم و صنعت شهر یا کشور هستند یکی دیگر از گزینه‌ها است.
موزه‌ها نمونه‌های گوناگون از آثار باستانی، نقاشی، مجسمه، سکه، جواهرات، لباس، اسلحه، ابزار، دستگاه‌ها و ... را به نمایش می‌گذارند.
در این رابطه خوشبختانه از چند سال پیش موزه خط و خوشنویسی راه‌اندازی شده و دارای ساختمان و محوطه‌ای زیبا در کنار آرامگاه استاد احمد نی‌ریزی است که چند نمایشگاه خلاقانه از جمله قفل و کلید و چراغ دستی در همین مکان برگزار شد، اما تداوم آن بسیار مهم است.
- سینما، که گزینه مناسبی برای سپری کردن چند ساعت از زمان است.
سینما به مشتاقانش اجازه می‌دهد تا با استفاده از صفحات بزرگ و صدای دالبی از فیلم‌های جذاب و جدید لذت برد که در نی‌ریز خبری از آن نیست.
- کافه کتاب، که جایگاه مناسبی برای صرف نوشیدنی گرم یا سرد و خواندن کتاب است.
کافۀ کتاب محلی آرام و دوستانه برای علاقه‌مندان به کتاب و ادبیات است و جای خالی‌اش در نی‌ریز به شدت احساس می‌شود.
بی‌تردید این گزینه‌ها و دیگر موارد که به خاطر نگارنده نمی‌آید می‌تواند عطر شادی را در شهر به مشام برساند و بی‌شک همین عوامل سبب می‌شود تا ناهنجاری‌های اجتماعی و میل به خودکشی در نی‌ریز روندی نزولی به خود بگیرد.
