دانشمندان می‌گویند پرندگان تک‌همسر نیز به دلایلی شبیه انسان‌ها شریک زندگی‌شان را عوض می‌کنند. تصور می‌شود بیش از ۹۰ درصد گونه‌های پرندگان معمولاً در دست‌کم یک فصل تولیدمثل، اگر نه بیشتر، تنها یک جفت دارند. با این حال، برخی از پرندگان تک‌همسر، با وجود زنده بودن جفت اصلی‌شان، برای فصل تولیدمثل بعدی، شریک دیگری انتخاب می‌کنند؛ رفتاری که از آن به نام «طلاق» یاد می‌کنیم.
مطالعاتی در خصوص عوامل احتمالی دخیل در چنین جدایی‌هایی انجام شده است و حالا محققان می‌گویند دو عامل کلیدی را یافته‌اند که در طیف گسترده‌ای از گونه‌های پرندگان، دلیل طلاق است: هرزگی جفت نر و مهاجرت به مسافت‌های دور.
محققان چینی و آلمانی در تحقیقی که نتایج آن در مجله Proceedings of the Royal Society B منتشر شده، به این نتیجه رسیده‌اند که گونه‌های با نرخ طلاق بالا رابطه نزدیکی با هم دارند.
این تیم می‌نویسد: «برای نمونه، در سهره‌ها، پرستوها، سارها، مرغ‌های انجیرخوار و طرقه‌ها هم میزان طلاق و هم میزان بی‌بند و باری نر‌ها دخیل است، در حالی که نرخ طلاق و بی‌بند و باری نر‌ها در مرغان طوفان، آلباتروس‌ها، غاز‌ها و قو‌ها پایین است.
در حالی که محققان دریافتند میزان بالای بی‌بند و باری نر‌ها با میزان بالای نرخ طلاق مرتبط است، این مورد در خصوص بی‌بند و باری ماده‌ها صدق نمی‌کند.
دکتر زیتان سانگ، یکی از نویسندگان این تحقیق گفته است: «وقتی یک پرنده‌ی نر بی‌بند و بار است، درک ما از رفتار او، کاهش توان آمیزش است، زیرا توجه و منابع او بین چندین ماده تقسیم می‌شود. این ویژگی می‌تواند از جذابیت او به عنوان شریک بکاهد و منجر به بالا رفتن احتمال طلاق در فصل تولیدمثل بعدی شود».
این تیم همچنین دریافت گونه‌هایی که مهاجرت‌هایی با فواصل طولانی می‌کنند، نرخ طلاق بالاتری دارند.
