خدا را، خدا را، در باب طبقه پایین: کسانی که بیچارگانند از مساکین و نیازمندان و بینوایان و زمین‌گیران. در این طبقه، مردمی هستند درخواست کننده و مردمی هستند که در عین نیاز روی درخواست ندارند. خداوند حقی برای ایشان مقرر داشته و از تو خواسته است که آن را رعایت کنی. پس، در نگهداشت آن بکوش. برای اینان از بیت‌المال خود حقی مقرر دار و نیز بخشی از غلات اراضی حکومت اسلام را در هر شهری، به آنان اختصاص ده. زیرا برای دورترینشان همان حقی است که نزدیکترینشان از آن برخوردارند. و از تو خواسته‌اند که حق همه را، اعم از دور و نزدیک، نیکو رعایت کنی.
سرمستی و غرور، تو را از ایشان غافل نسازد، زیرا این بهانه که کارهای کوچک را به سبب پرداختن به کارهای مهم و بزرگ از دست دادن، هرگز پذیرفته نخواهد شد. پس مردم خود را از پرداختن به نیازهایشان دریغ مدار و با تکبر بر آنان چهره خشمناک منمای و کارهای کسانی را که به تو دست نتوانند یافت، خود، رسیدگی کن. اینان مردمی هستند که در نظر دیگران بی مقدارند و مورد تحقیر رجال حکومت. کسانی از امینان خود را که خدای‌ترس و فروتن باشند، برای بررسی کارهایشان بگمار تا نیازهایشان را به تو گزارش کنند.
با مردم چنان باش، که در روز حساب که خدا را دیدار می‌کنی، عذرت پذیرفته آید که گروه ناتوانان و بینوایان به عدالت تو نیازمندتر از دیگران‌اند و چنان باش که برای یک‌یک آنان در پیشگاه خداوندی، در ادای حق ایشان، عذری داشته باشی.
