دیده شده که برخی رانندگان خودرو‌هایی که جعبه دنده دستی دارند، با دنده دو شروع به حرکت می‌کنند و دلایل مختلفی هم برای آن دارند. اما این کار به هیچ وجه اصولی نیست.
از جمله بیشترین دلیلی که برای این کار دارند آن است که دنده یک به اصطلاح کوتاه است و رانندگان باید خیلی زود به دنده دو بروند. اما این دلیل توجیح خوبی برای این کار نیست.
به طور ساده در دنده ۱ هنگامی‌که موتور در حالت خلاص کار می‌کند دور موتور حدود ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ دور در دقیقه است. وقتی قصد شروع به حرکت داریم، پا را بر روی کلاچ می‌گذاریم و شروع به حرکت می‌کنیم. در این حالت سرعت خودرو باید به ۸ کیلومتر بر ساعت برسد تا اینکه پا را از روی کلاچ برداریم. پس از ۸ کیلومتر بر ساعت، کلاچ به طور کامل درگیر می‌شود.
مانند دنده یک، برای رفتن به دنده دو هم خودرو باید از یک حداقل سرعت لازم برخوردار باشد که ۱۶ کیلومتر بر ساعت است. اگر قبل از رسیدن به این سرعت دنده را به دو تعویض کنیم، میزان سرعت خودرو به حداقل لازم نرسیده است و همین امر باعث می‌شود تا فلایویل و کلاچ تا زمان رسیدن به سرعت مناسب، در چرخش ناهماهنگی باشند و به اصطلاح کلاچ «سُر» بخورد. این امر برای صفحه کلاچ و کلاچ خوب نیست.
بهترین کار این است که در سرعت مناسب دنده را تعویض کنید.
برخی معتقد هستند که در هوای برفی اگر با دنده یک حرکت کنند، چرخ‌های خودرو سر می‌خورد و با دنده دو شروع به حرکت می‌کنند. اگر با دنده یک و با رها کردن کلاچ به آرامی‌شروع به حرکت کنید، این اتفاق رخ نمی‌دهد. به علاوه در دنده یک به دلیل داشتن نیروی گشتاور بیشتر، خودرو توان بیشتری برای حرکت رو به جلو دارد.
چه زمانی می‌توانید با دنده ۲ شروع به حرکت کنید؟
هنگامی‌که در سراشیبی قرار دارید و خودرو خودش شروع به حرکت کرد و به سرعت ۱۶ کیلومتر بر ساعت رسید، شما می‌توانید با دنده دو شروع به حرکت کنید. به دلیل این که خودرو شما دارای یک سرعت معین است.
