ظهر سه‌شنبه هفته پیش و همزمان با تعطیلی مدارس، خیابانها شلوغ و پر ترافیک بود. در حوالی چهارراه جانبازان از نزدیک شاهد برخورد شدید یک موتورسیکلت با خودرو بودم. بر اثر این حادثه، دانش‌آموز موتورسوار با شدت به زمین خورد.
بلافاصله به سمتش رفتم. از درد در ناحیه سر و پا بی‌تابی می‌کرد و به خود می‌پیچید. فوری با اورژانس تماس گرفتم. خانم اپراتور با حوصله اطلاعات لازم را گرفت و سپس توصیه کرد او را حرکت ندهیم و چیزی به او نخورانیم. نگران بودم که در این ساعت روز و با این ترافیک، اورژانس کی می‌رسد. اما آمبولانس دقیقاً 4 دقیقه بعد آنجا بود.
اگرچه دانش‌آموزِ مصدوم چند ثانیه قبل از آن با وجود اصرار حاضران برای حرکت نکردن، سوار موتور شد و رفت.
اگرچه گاهی گلایه‌هایی در مورد دیر رسیدن اورژانس در برخی سوانح می‌شنویم، ولی خواستم همینجا و در صحنه‌ای که خود شاهد بودم، از حس مسئولیت و سرعت عمل تکنسین‌های اورژانس تشکر کنم. در همان محل هم از آنان تشکر کردم که اینقدر زود رسیدند.
اگر دائم برای نکات منفی گلایه می‌کنیم، وظیفه داریم نکات مثبت را هم ببینیم و تقدیر کنیم.
