چندی پیش بهروز افخمی به نی‌ریز آمد تا تصاویری از نی‌ریز تهیه کند. نشستی با خبرنگاران گذاشت و در خصوص آخرین کارش با او گفتگو کردیم. او این روز‌ها شهر به شهر و کشور به کشور به دنبال آن است تا تصاویری از اماکن تاریخی، مذهبی، طبیعی و اقتصادی گرفته و در سینما پخش کند، اما نه با دیدِ دیدن! 
او قرار است اثری بسازد که لزومی بر دیدن ندارد...
افخمی می‌گوید: قرار است در یک زمان ۱۶ ساعته قرائت قرآن در سینما‌ها پخش شود و این تصاویر هم پس زمینه آیات قرآنی گردد.
به گفته او مخاطب قرار نیست این تصاویر را به نظاره بنشیند و فقط می‌آید در سینما تا قرآن گوش کند و آن را ختم نماید.
افخمی توضیحات دیگری هم داده:
- تصاویر هیچ ارتباطی با آیات پخش شده ندارد و فقط به عنوان پس زمینه می‌باشد!
- علاقه‌مندان ۳ روز و به مدت۱۶ ساعت در سینما حضور می‌یابند تا این ختم قرآن انجام شود.
- در این پروژه جدید فیلمبرداری از نقاط مختلف ایران، سوریه، عراق، ترکیه و... در برنامه قرار دارد!
اما چند سؤال مطرح می‌باشد:
- ختم قرآن آن هم در سینما، بدون توجه به پرده نقره‌ای چه جایگاهی دارد؟
- گاهاً ایده‌های ساختارشکن می‌تواند کار‌هایی نو را به ارمغان آورد، اما ساختارشکنی تعریف دارد؟ افخمی در گفتگو با ما از فیلم «پنج» عباس کیارستمی سخن به میان می‌آورد و می‌گوید که مخاطب خاص دارد و همه آن را نمی‌پسندند، اما کار فاخری بود.
ما هم این نظریه را قبول داریم منتهی سینما به عنوان یک رسانه بصری تعریف مشخصی دارد، مخاطب می‌آید در سینما تا با استفاده از تصاویر و صدا‌های استریو چیزی متفاوت‌تر از آنچه را که در تلویزیون می‌بیند، تجربه کند. فیلم پنج داستان دارد ولو اینکه این خسته کننده یا نامفهوم باشد، اما جایگاهش همان سینماست.
در برنامه‌های مذهبی مخصوصاً ختم قرآن، تماشای تصاویری به غیر از صفحات قرآن جایگاهی ندارد تا مخاطب اصل را که ختم قرآن است، فدای فرعیات نکند و همینجاست که سؤال اصلی رقم می‌خورد که صرف هزینه و وقت برای تصاویری که مخاطبی قرار نیست آن‌ها را تماشا کند برای چیست؟!
افخمی این روز‌ها از جنوب به شمال کشور و از این شهر به آن شهر می‌رود و بعضاً با همکاری مسئولان دولتی تصاویری پراکنده از شهر‌ها می‌گیرد برای کاری که از همین الان بنا به گفته کارگردان تکلیفش با خودش مشخص است و قرار نیست تصاویر گرفته شده را مخاطبان ببینند.
افخمی در پاسخ به این انتقاد می‌گوید: مخاطب می‌تواند چشم‌هایش را ببندد و ختم قرآن را بخواند!
او در حال ساخت شیری به یال و دمی است که به نظر می‌رسد خود نیز تعریف درستی از آن ندارد.
هر چند اظهارنظر‌های او همیشه جنجال‌آفرین بوده و با وجود اینکه در سال ۱۳۸۱ جزو ۱۰ فیلم‌ساز برتر تاریخ سینمای ایران قرار گرفته و سابقه مجری‌گری برنامه هفت را دارد کم اظهارنظری‌ها عجیب نکرده است.
او جشنواره کن را جشنواره دگرباشان می‌خواند و می‌گوید: اگر فیلمی درباره همجنس‌گرایی ساخته شود در یکی از این جشنواره‌های اروپایی جایزه می‌گیرد!
یا در مورد «شهید مرتضی آوینی» عنوان می‌کند که او تحت تأثیر «فروغ فرخزاد» بوده است.
او در کارنامه‌هایش هم چندان نتوانسته خوش قول باشد «فرزند صبح» که روایت زندگی امام خمینی (ره) را بیان می‌کند و کار ساخت آن از ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۷ به طول انجامیده، هنوز رنگ پرده نقره‌ای را به خود ندیده است.
ماجرای ساخت فیلم «سن‌پترزبورگ» و طولانی شدن آن و دعوا با تهیه‌کننده و در همین اواخر سرانجام نامعلوم سریال «رعد و برق» همه نشان از آن دارد که هیچ بعید نیست این طرح ناپخته نیز در میانه راه بماند و به مقصد نرسد.
