بی‌بی گوشه چارقدش را صاف کرد و گفت:
- وووووی الهی بیمیرم.. نیفَمی خو گلابی... دلوم بری ای بچو اسکندر خدازده کبابه...
- چی شده بی‌بی؟
- دیه ماخاسی چیطو بشه؟بعدِ یَی عمری نخوردن و نپوشیدن ماخاس خدازده یَی آلونکی بوسونه، حالا که رفته دُمال خونه میگه میه میشه خونه بُسونی؟ میگه مُخ آدم سوت می‌‌کشه اَ ای قیمت خونا...
- آره بی‌بی، خب قیمت خونه‌ها که خیلی خیلی زیاد شده، حالا چقد کم دارن؟
- چی بگم ننه والا؟ میگه یَی صد و پنجا شص تومنی کم دریم...
- صد و پنجاه شص میلیون بی‌بی؟؟؟
- پ نه پ، هزار تومن! ها دیه نپه چی‌چی؟
- بعد چقد پول داشتن بی‌بی؟
- یَی صد و چل پنجاه تومنی داشتن!
- ای بابا... این ینی با پولی که باید جور کنن میشه تقریباً سیصد میلیون. ینی الان هنوزم خونه‌ی سیصد میلیونی تو نی‌ریز هس بی‌بی؟
بی‌بی سری تکان داد...
- خونه خو گمون نکن، ولی در حد یَی کُله مرغی هه!
- عجب! حالا بیچاره عمو اسکندر میخواد چکار کنه بی‌بی؟ با این پولی که اونا دارن، الان نهایت بتونن یه خونه رهن کنن...
بی‌بی گفت:
- چی‌چی بگم ننه، ازُش گفتم برو دُمال یَی وامی مامی، گف ننه، میه وام اِسَدن به هی راحتیه، هزار تا دنگ و فنگ دره، حساب کارکرده ماخا، ضامن ماخا، بعدُشم بویه با کلی سود ورگردونی! خدازده میگه اَ کجا بییَرم؟ میگه تا کی قسط بدم؟
- چی بگم والا بی‌بی؟ خب راس میگه عمواَم... فقط...
- فقط چی ننه؟
- فقط اگر بتونه یه طوری یه وام کم بهره جور کنه خیلی خوب میشه...
بی‌بی روزنامه را از کنار دستش برداشت و گفت:
- دلُت خوشه ننه، وام کم‌بَره کجا بود؟ اگه تو دیدی، سلامُشه...
و ناگهان روزنامه را به طرف من گرفت و حرفش نیمه‌تمام ماند...
- گلابی...
- جانم بی‌بی؟
- گلاااااااابی...
- جااااااانم بی‌بی؟
- اینجو نوشته چن وام میدن؟
- کجا بی‌بی؟
- میه کوری‌‌ی‌ی‌ی؟ اینجو دیه...
روزنامه را گرفتم دستم....
- نفری هفتاد تومن بی‌بی ولی آخه...
- ولی آخه چی‌چی؟
- این مال کساییه که می‌خوان ازدواج کنن بی‌بی... وام به اونا میدن، جمعاً میشه صد و چهل تومن...
بی‌بی خیره نگاهم کرد...
نگاهش کردم و گفتم:
- چیه بی‌بی؟ هاااا؟ توروخدا رو من حساب باز نکنین، آخه من تو این وضعیت شوهر از کجا گیر بیارم؟ بعدشم من خودم نمی‌خوام جهیزیه بخرم؟ پول لازم ندارم؟؟؟
بی‌بی محکم زد توی سرم...
- اَی خاک عالم بشه تو سرُت دختر، شاید تو نتونی ای کارِ بکنی، ولی من بری پسرُم حاضرم هر فداکاری بکنم!!!!
گلابتون
