با شیوع ویروس کرونا، تغییرات زیادی در شیوه زندگی مردم کشور ما و بقیه جهان بوجود آمده است!
یکی از این تغییرات که پرداختن به آن خیلی هم مهم است، تغییر در نظام آموزشی کشور از آموزش حضوری به آموزش غیرحضوری و مجازی است! مشکلاتی که آموزش مجازی برای دانشآموزان و معلمان و خانوادهها بوجود آورده کم نیستند! از کمبود سیستمهای ارتباطی بگیر تا کُندی اینترنت و گرانی آن و درآمد کم خانوادهها همینجور برو جلو...!!!
از همه این مشکلات اگر بتوانیم به طریقی بگذریم، خداوکیلی از مشکل کنترل بچهها و نشاندن آنها پای سیستمهای آموزشی خانگی و بیدار کردن و بیدار نگه داشتن آنها نمیتوانیم بگذریم!!! این مهم برای والدین خیلی کار سخت و طاقت فرسایی است! باز همه این سختیهای والدین به کنار، عذاب وجدانی که والدین دارند که آیا بچه چیزی فهمیده یا نه پدر آدم را در میآورد!!!
به خاطر همین مشقات و مشکلاتی که آموزش مجازی برای والدین بوجود آورده جمعی از والدین تصمیم گرفتند که پیشنهادات خودشان را برای بهتر کردن آموزش فرزندانشان در فضای مجازی، برای مسئولان مربوطه ارسال کنند!
دختر خاله بیچاره من که دکترای علوم تربیتی و عضو شورای مدرسه فرزندش هم هست و خلاصه همه مدرسه به دلیل سطح سواد او جور دیگری روی او حساب میکنند تعریف میکرد که در صفحه آنلاین پیشنهادات برای بهتر شدن آموزش مجازی به بچهها در خانه بودم و هر کسی قبل از هر نظری خودش را معرفی میکرد و نظرش را میگفت! من هم نوشتم:
«الناز مهنازی هستم دکترای علوم تربیتی و دارای چندین مقاله و کتاب و سخنرانیهای متعدد تربیتی ... »
تا اینجا که رسیدم خوابم برده بود و از قضا مادر شوهرم آمده بود دیده بود روی لپتاپ خوابم برده با عینک ته استکانیش مطلب من را اینگونه ادامه داده و آن را ارسال کرده بود:
لطفاً بچهها و معلمها را ببرید مدرسه و آنجا قرنطینهشون کنید! ما بچههامون رو آنلاین میبینیم! اینجوری هم بهتراست و هم کم هزینهتر!!!
دختر خالهام اشکهاشو پاک کرد و گفت: جایی ندارید من قایم بشم؟! آخه بعد از ارسال آن پیام توسط مادر شوهرم به جای من، وزارت علوم در به در دنبال من هست تا بداند مدرک دکترای خودم را از کجا خریده ام؟!
قربانتان غریب آشنا