/ از جملاتی مانند «وسط حرفم نپر» یا «صبر کن من حرفم تموم بشه» استفاده نکنید. به جای این کار میتوانید دستتان را بالا بیاورید و به او بگویید «صبر کنید لطفاً»، یا این که بگوید: «یه لحظه اجازه بدهید» یا اینکه شما صبر کنید تا صحبت او تمام شود و سپس به صحبت خود ادامه دهید.
/ همه افراد با خانواده و دوستانشان خودمانی صحبت میکنند و این طبیعی است. اما این شیوه صحبت کردن همهجا مناسب نیست.
/ اگر کسی کلمهای را اشتباه به زبان آورد، نخندید و در جمع اشتباه او را اصلاح نکنید. شما باید تنها اشتباهات دوستان و خانواده خود را آن هم به صورت خصوصی و بدون حضور دیگران گوشزد کنید. در مورد افراد غریبه این کار بیادبی محسوب میشود، به خصوص در مقابل دیگران.
/ بهتر است در حین صحبت کردن از بیان برخی خبرهای خصوصی خودداری کنید. خبرهایی که دانستنش ممکن است حال طرف مقابلتان را بد کند و یا فردی که در موردش صحبت میکنید، ناراحت شود. خبرهایی مانند: طلاق، ازدواج، سقط جنین، بیماری، مرگ، اخراج، افسردگی، اعتیاد، و… .
/ قبل از اینکه خبری را به اطلاع دیگری برسانید از خودتان بپرسید «آیا این خبر به او ارتباطی دارد؟»، «از شنیدن این خبر خوشحال میشود و یا ناراحت؟» و «فردی که قرار است در مورد او صحبت کنیم، دوست دارد در مورد خصوصیترین مسائل او با دیگران صحبت کنیم؟». با پاسخ دادن به این 3 سؤال میتوانید به این نتیجه برسید که گفتن این خبر کار درستی است یا نه.
/ در مکالمه ساده حرف بزنید و زیادی واژههای لاتین یا عربی نامصطلح استفاده نکنید. برای نمونه برخی به جای «ویرایش» میگویند «ادیت»، یا به جای «تعطیل» میگویند «آف» و یا به جای «واکنش» میگویند «ریاکشن».
/ «کی ازدواج میکنی؟»،«کی بچهدار میشوی؟»، «آیا حامله هستی؟» و سوالاتی از این دست، مخصوصاً از افرادی که آنها را به خوبی نمیشناسید و یا مدت طولانی است ندیدهاید، کار درستی نیست و از پرسیدن آن خودداری کنید.
/ تبدیل گفتگو به اینکه ما چه داریم و اینکه چه موفقیتها، دستاوردها و وضعیت مالی را به هم زدهایم مؤدبانه نیست. هیجان موفقیتهایمان دلیل نمیشود که در گفتگو با دیگران آنها را مجبور به شنیدن از خودمان کنیم.
/ از اینکه بیش از حد به شخصی بگویید لباس او زیباست یا شیفته کارهای جدید او هستید بپرهیزید. درست است تعریف از دیگران بسیار مثبت و خوب است اما تحسین بیش از حد شخصی که با او نزدیک نیستید، کار نامناسبی است.