یک فنجان شعر
رقص لب‌هایت
میان زمزمه‌ی شعرهایم
زیباترین رقص هستی‌ست
شعرهایم ماه‌ترین‌‌اند
وقتی در آسمان سینه‌ات
طلوع می کنند
و کلماتم برای آن‌که شعر شوند
دهان تو را می‌خواهند...
تو نفس بیاور من کلمه
تو دهان بیاور من شعر
تو قلم بیاور من دست
تو دنیا باش من کتاب
با خواندنت بوسه به باد می‌دهم
تا شعر شود...
نظر شما
