سه‌شنبه این هفته سوم خرداد سالروز آزادسازی خرمشهر است. روزی مهم در تاریخ ایران. روزی که اندوهِ سنگین اشغال ۱۹ ماهه خرمشهر به سر آمد و خونین شهر به دست رادمردان جوان رزمنده ایرانی به مام وطن برگشت و درسی تاریخی به اشغالگران بعثی داده شد.
تحلیل این که چرا و چگونه کشور ما ناخواسته درگیر جنگی هشت ساله شد در این نوشتار مختصر نمی‌گنجد. در سالهای قبل به همین مناسبت مطالبی تقدیم خوانندگان عزیز شده است.
آزادسازی خرمشهر آخرین حلقه عملیات‌های سریع و گسترده با حضور مردم بود که ۱۲ هزار و ۵۰۰ کیلومتر مربع از خاک پاک وطن را از لوث چکمه‌پوشان صدام پاک کرد. در چهار عملیات ثامن‌الائمه (شکستن محاصره آبادان)، طریق‌القدس (فتح بستان و جبهه میانی خوزستان)، فتح‌المبین (فتح جبهه شمالی خوزستان) و بیت‌المقدس (فتح جبهه جنوبی خوزستان و نقطه اوج آن آزادسازی خرمشهر) تاریخی رقم خورد که یادآوری آن برای صدام وحشی خون‌آشام متجاوز، بسیار وحشتناک و غمبار و شکننده بود و بارها گفته بود: تو چه می‌دانی سال ۱۹۸۲ یعنی چه؟
همین بس که پس از فتح خرمشهر سران ارتش بعث خشمگین و وحشتناک وارد بصره شدند و دادگاه نظامی تشکیل دادند.
دادگاهی که به نوشته ژنرال مجید رشید رعد حمدانی از فرماندهان عالی‌رتبه ارتش بعث، دادگاه نبود بلکه سراسر هتاکی و فحاشی بود که در آن فرمانده منطقه خرمشهر را تیرباران کردند. عملیات فتح جبهه جنوبی خوزستان که از هویزه تا خرمشهر از اشغال خارج شد ۲۴ روز طول کشید و ایران عزیز با تقدیم ۶۰۰۰ شهید توانست این بخش وسیع به ویژه خرمشهر - نگین ایران زمین - را آزاد سازد. یاد و نام همه آنان که در این حماسه حضور داشتند به ویژه شهدای این عملیات، همیشه بر تارک تاریخ سرخ ایران پاینده باد. روحشان شاد
شاد و سالم و موفق باشید
