همیشه با خودت قول و قرارهایی داری که مثلاً از شنبه می‌روم باشگاه و تا آخر تابستان می‌ترکانم! شاید اول اولویت تو فقط تناسب اندام باشد اما بعد متوجه می‌شوی بدنسازی تنها یک فعالیت ورزشی نیست! سالن ورزشی اتحاد در شهرک آبادزردشت شاید آنقدرها بزرگ نباشد، اما با همین مساحتی که دارد دستگاه‌های زیادی را در خود جا داده. تصمیم گرفتیم در یکی از سانس‌های بانوان به این سالن سری بزنیم. در نگاه اول تمیزی و نظم محیط به چشم می‌آید. سانس شب است و 15-10 نفر از خانمها مشغول تمرین با دستگاه‌ها هستند. بعد از هر تمرین چندلحظه ای استراحت می‌کنند که از همین فرصت برای گفتگو استفاده می‌کنیم.
روزی 2 ساعت ورزش
سولماز مجاهدی 23 ساله حدود 3 سال است که به باشگاه می‌آید و روزی 2 ساعت ورزش می‌کند. می‌گوید: «جو آرام و بدون حاشیه باشگاه را دوست دارم. رابطه مربی با بچه‌ها دوستانه است و این خودش به بچه‌ها انگیزه می‌دهد.»
خانه‌نشینی خسته کننده است
از خانه‌نشینی خسته شده و تازه به این سالن آمده. می‌گوید: «سکینه بیگی هستم. مدتی بی‌هدف خانه‌نشین بودم. واقعاً برایم آزاردهنده بود و حس کردم اگر همین‌جور بماند افسردگی می‌گیرم. بنابراین به باشگاه آمدم. از همان روزهای اول حس خوبی به من دست داد.»
برگزارکردن ورزشهای همگانی
یکی از مصاحبه شوندگان یکسالی می‌شود هوازی و بدنسازی کار می‌کند، معتقد است: «نی‌ریز از لحاظ امکانات برای ورزش بانوان ضعیف است، باید برای رفع این مشکل اماکن ورزشی در سطح شهر پراکنده باشد. زنان، نيمی از جمعيت جامعه را تشكيل می‌دهند و باید ورزشهای همگانی مخصوص بانوان زیاد باشد تا بانوان به این نتیجه برسند که با ورزش کردن می‌توانند سلامت را به روح و جسم خود هدیه بدهند و از هر فکر و غصه‌ای آزاد و رها شوند و با خیال راحت از ورزش‌کردن و وقتی که برای خودشان گذاشته‌اند، لذت ببرند.»
محال است بیایی و آن را کنار بگذاری
صفیه هاشمی حدود یکسال است بدنسازی کار می‌کند. می‌گوید: «هر کس اهل ورزش نباشد و برای خود وقت نگذارد، نصف عمرش به فنا رفته. من علاوه بر بدنسازی، والیبال هم بازی می‌کنم و معتقدم که ورزش اعتماد به نفس را بالا می‌برد. محال است بیایی و آن را کنار بگذاری.»
توصیه‌ای هم به بانوان دارد و می‌گوید: «خیلی‌ها ورزش را به خاطر لاغری و یا برعکس چاق‌شدن انتخاب می‌کنند اما آنها باید هدفشان سلامت بدنشان باشد. چون اگر جسم سالم باشد، از لحاظ روحی هم خوب می‌شوند. »
روح سالم در بدن سالم
خودش را معرفی نمی‌کند، می‌گوید:«21 سال سن دارم و زمان زیادی نیست که به باشگاه آمده‌ام، چون نزدیک منزلمان بود بدون تحقیق آمدم. من هم مثل هر دختری دوست دارم از نظر جسمی روی فرم باشم. به خاطر همین به باشگاه می‌آیم تا بتوانم راحت‌تر و اصولی‌تر ورزش کنم. »
او که قبلاً چند جلسه‌ای به کلاس کاراته رفته، می‌گوید: «احساس کردم بدنسازی با روحیه‌ام سازگارتر است و به خاطر همین به اینجا آمدم.»
باشگاهی بدون محدودیت
مهسا اسلام‌خواه 14 ساله عاشق بدنسازی است. می‌گوید: «در خانه خیلی برای لاغری تلاش کردم و نشد. بنابراین به اینجا آمدم تا با ورزش و بدنسازی به خواسته‌‌ام برسم. البته دو هفته است که به اینجا می‌آیم.»
حیف است خانمها ورزش نکنند
فاطمه بیاتی 13 ساله، هفته‌ای سه جلسه به باشگاه می‌آید. می‌گوید: «من ورزش بدنسازی را به خاطر تناسب دوست دارم. البته خودم الان درگیر مدرسه هستم و زیاد نمی‌توانم بیایم اما اگر خانمها شرایطش را داشتند حیف است، ورزش نکنند. »
مادری با دو فرزند
اسماء محمدباقرپور با دو فرزندش به باشگاه می‌آید. بچه‌ها در گوشه‌ای از سالن مشغول بازی هستند و مادر با دستگاه‌های بدنسازی ورزش می‌کند.
می‌گوید: «حدود یکسال است به باشگاه می‌آیم و به صورت تفننی ورزش می‌کنم و چون دو فرزند دارم، هر زمانی که وقت داشته باشم می‌آیم زیرا هم تفریحی برای خودم و بچه‌ها است و هم با آمدن به باشگاه روحیه‌ام عوض می‌شود.»
یک انسان شریف...
زهره لایقمند می‌گوید: «40 سال دارم و حدود 6 سال به طور حرفه‌ای بدنسازی کار می‌کنم. از اردیبهشت مسئولیت باشگاه را به عهده گرفتم و واقعاً در کنار بانوانی که به سالن می‌آیند و برای تناسب اندام خود تلاش می‌کنند، احساس خوبی به من دست می دهد. »
این مربی معتقد است که ورزش نباید رقابتی باشد و ادامه می‌دهد: «من به برگزاری مسابقه و رقابت بین بچه‌ها فکر نمی‌کنم و تا الان هم هیچ مسابقه‌ای آنها را نبرده‌ام و همیشه توصیه‌ام به بانوان این است که هر خانمی باید بداند ورزش‌کردن، ارزش قائل شدن برای روح و جسم خودش است و این اصل با ورزش اصولی و سالم اتفاق می‌افتد. نباید هدف از ورزش رقابت آسیب‌زا باشد و هدف سلامتی و تندرستی بدن است.»
نبود پیست دوچرخه‌سواری
فاطمه موسوی از بین ورزشها فقط بدنسازی کار می‌کند، او می‌گوید: «قلباً در خانه به صورت آنلاین و برنامه اینستاگرام، هوازی و بدنسازی کار می‌کردم و راضی بودم الان هم به باشگاه آمدم چون محیطش را دوست دارم.»
از نظر او یکی از مشکلات و کمبودهای ورزش بانوان در نی‌ریز، نبود آموزش‌ها و مسابقات دوچرخه‌سواری است، ادامه می‌دهد: «من اگر مسئول اداره ورزش بودم اول از مدیران باشگاه حمایت می‌کردم و به ورزشکاران در هر رشته‌ای انگیزه و روحیه می‌دادم؛ چرا که انگیزه و حمایت باعث پیشرفت هر انسانی می‌باشد.»
فضای باز، انتخاب آزاد
خودش را معرفی نمی‌کند. 41 سال سن دارد و اهل ورزش است اما یک سال و نیمی است که به خاطر مشکلات خانوادگی، پا به باشگاه نگذاشته است. اما در دلش برای آمدن به باشگاه غوغایی بوده؛ تا اینکه دوباره چند ماهی شروع به ورزش کرده است و تنها بدنسازی کار می‌کند، می‌گوید: «حرکات بدنسازی را دوست دارم، به خاطر همین این ورزش را انتخاب کرده‌ام. اما به نظر من مشکل اصلی ورزش بانوان نی‌ریز، از خانواده شروع می‌شود، بعضی از خانواده‌ها با ورزش کردن زنان مخالف هستند و برای رفع این مشکل لازم است تا فرهنگ‌سازی شود، هرچند بعید می‌دانم روی بزرگترها اثر بگذارد. پس باید خانواده‌ها از همان دوران کودکی، بچه‌ها را با ورزش آشنا کنند تا در سنهای بالاتر به مشکل برنخورند.»
من اگر مسئول اداره ورزش و جوانان بودم مکان اختصاصی برای ورزش بانوان قرار می‌دادم که همه ورزشها در یک مکان و در یک زمان 6-5 ساعته باز باشند تا یک نفر که برای اولین بار می‌آید بتواند تنیس، تکواندو، دوچرخه‌سواری، بدنسازی و یا هر ورزش دیگری که دوست دارد، انجام دهد. اگر اینگونه باشد هرکسی خیلی زود می‌تواند ورزش مورد علاقه خود را انتخاب کند و حتی می‌تواند در مسابقات شرکت کند.»
پارک بانوان
معصومه 51 سال سن دارد، او دل پری از مشکلات و موانع ورزش در جامعه دارد، می‌گوید: «من الان به دلیل پا دردی که دارم کمتر می‌توانم ورزش کنم اما استخر و تکواندو را دوست دارم که متأسفانه در نی‌ریز استخر اختصاصی برای بانوان نداریم.»
من اگر مسئولیتی داشتم اولین کاری که برای خانمها می‌کردم این بود که دو سه پارک برای بانوان می‌ساختم. در شهر نی‌ریز با این وسعت چرا ما یک پارک داریم مگر زنان نی‌ریز کجا می‌توانند بروند که هم راحت باشند و هم به آنها خوش بگذرد جز پارک بانوان»
کارخانه جدا، ورزش جدا!
فاطمه شکوفه مربی باشگاه اتحاد علاوه بر بدنسازی و بوکس، یوگا هم کار می‌کند؛ او می‌گوید: « چند ماهه است که مربی باشگاه شدم.»
او معتقد است هر انسانی نیاز به ورزش دارد مخصوصاً بانوان حالا هر رشته‌ای و شاخه‌ای از ورزش باشد فرقی نمی‌کند.
از پیشرفت ورزش بانوان نی‌ریز راضی است و می‌گوید: «ورزش بانوان شهر ما پیشرفت چشم‌گیری داشته‌اند اما مسلماً همه جا کم وکاستی‌هایی دارد و می‌تواند بهتر از این هم باشد.مثلاً استخر و شنا، سوارکاری، دفاع شخصی، دوچرخه‌سواری و... می‌تواند برای بانوان مناسب باشد.»
شکوفه می‌گوید اگر مسئول اداره ورزش و جوانان بود، برای پیشرفت ورزش، به ویژه ورزش بانون مکانی شبیه استادیوم با سالن‌های مختلف برای ورزشهای مختلف اختصاص می‌داد که فقط مخصوص بانوان باشد، او توصیه‌ای هم به بانوان نی‌ریزی دارد و می‌گوید: «با توجه به اینکه نیمی از جامعه را بانوان تشکیل می‌دهند، باید برای خود اهمیت قائل شویم و تنها به این اکتفا نکنیمکه در کارهای خانه فعالیت داریم و نیاز به ورزش نیست.»
