یکشنبه این هفته نیمه ماه مبارک رمضان زادروز امام حسن مجتبی (سلام و صلوات الهی بر او باد) و شنبه ۲۱ ماه رمضان سوم اردیبهشت سالروز شهادت امام علی (درود خداوند بر او باد) می‌باشد. زادروز امام حسن را تبریک و شهادت پدر بزرگوارش را به خوانندگان عزیز تسلیت عرض می‌نماییم. به همین مناسبت اشاره‌ای به زندگی و زمانه این دو امام معصوم می‌نماییم.
دوره امامت امام حسن زمانی آغاز شد که معاویه خلافت اسلامی را در دست داشت. بنی‌امیه به همه ارکان حکومت چنگ انداخته و با تمام توان به جنگ با ایشان پرداختند. به استناد مدارک تاریخی امویان کینه‌ای دیرینه با بنی هاشم به ویژه امام علی و خاندانش داشتند. ابوسفیان پدر معاویه پس از فتح مکه مسلمان شد و اسلام آوردن او از سر اختیار نبود. در جلسه‌ای خصوصی وصیت کرد که نگذارید حکومت به دست بنی هاشم بیفتد.
معاویه که سیاستمداری فاقد اخلاق و در عین حال زیرک بود سعی کرد با پول و پست بسیاری از صحابیان امام حسن را بخرد و همین مسئله موجب شکست نظامی شیعیان به رهبری امام حسن و درنهایت انعقاد پیمان صلح با معاویه شد. تدبیر امام حسن موجب شد که:
1 - شیعیان مؤمن و واقعی به دست حکومت فاسد اموی شهید نشوند و بتوانند این مسیر را دنبال کنند.
2 - چهره مزور، نیرنگ باز، فاسد و پیمان شکن معاویه بیشتر روشن شود.
به هر حال دوران سختی بر امام حسن گذشت و امویانِ مدعی اسلام تا آنجا پیش رفتند که در منزل امام هم جاسوس گماردند و در نهایت او را به دست همین جاسوس به شهادت رساندند. امام مظلومی که پیکر مطهرش هم از تیر و تیغ حکومت فاسد اموی در امان نماند و در تشییع آماج تیرهای کینه توزان قرار گرفت و مظلومانه در بقیع دفن شد.
پدرش امام علی که سابقه‌ای درخشان در همراهی با پیامبر و ترویج اسلام داشت نیز در همان اولین ساعات پس از رحلت پیامبر آماج کینه قدرت‌طلبان قرار گرفت. زورمدارانی که جامعه نبوی را به سوی ارتجاع جاهلی منحرف کردند؛ اما امام علی برای حفظ اصل اسلام، قرآن و عترت پیامبر سکوتی معنادار پیشه کرد. در دوران سکوت ۲۵ ساله‌اش سه سیره بزرگ بر جای گذاشت:
1 - جمع‌آوری قرآن که البته گروهی دیگر نیز کاری موازی کردند.
2 - به یادگار گذاشتن نهج‌البلاغه که به حق باید آن را پس از قرآن حاوی عمیق‌ترین معارف ناب اسلامی دانست.
3- کار عملی مداوم و احداث نخلستان‌های گسترده در بصره و مدینه و وقف آنها به جامعه اسلامی.
این امام بزرگوار با این کار آموخت که دست رهبران جامعه اسلامی باید در جیب خودشان باشد و از حاصل دسترنج خود ارتزاق کنند.
یاد و نام این آموزگاران بزرگ بشریت را گرامی می‌داریم. امید است که از صبر، علم، صلح‌طلبی و حلم آنها درس بگیریم.
