فرزندپروری
اتفاقِ دردناکی‌ست که پدر و مادرهایمان آنطور که باید ما را در آغوش نگرفتند. آنطور که باید محبتشان را نشان ندادند. آنطور که باید حمایت نکردند و آنطور که باید نقش‌هایشان را ایفا نکردند.
اما اتفاقِ دردناک‌تر این است که ما هم با بزرگ‌تر شدنمان، آن رفتار‌ها را تکرار می‌کنیم!
هر چه سنمان بیشتر می‌شود، بیشتر به همان رفتاری که از آن آسیب دیده‌ایم، مبتلا می‌شویم و آسیب را برای خودمان و دیگران تکرار می‌کنیم.
اما در نهایت نقطه روشنی در این جبر وجود دارد. این که ما نمی‌توانیم تغییری در پدر‌ها و مادرهایمان به‌وجود آوریم؛ اما می‌توانیم شبیه شدن به آنها را در خودمان متوقف کنیم.
نظر شما
