/ شترمرغ موجودی است که تمامی اجزای بدن او قابل استفاده است
/ گوشت این حیوان بهترین گوشت قرمز و سرشار از آهن است که کلسترول ندارد
/ سیل سال ١٣٩٥ باعث شد همه دار و ندار ما که ٣٣ شترمرغ بود از بین برود. آن موقع مسئولان به اینجا آمدند و قول همکاری دادند؛ اما متأسفانه حتی یک ریال که کمک نکردند هیچ، هزینه‌های زیادی را بابت گرفتن مجوزهای مختلف به ما تحمیل کردند
/ اولین و تنها تولیدکننده شترمرغ در شهرستان هستیم
/ اگر بنیاد برکت به ما کمک نکرده بود، واقعاً با مشکل روبرو می‌شدیم
از سال ١٣٨٩ کار پرورش شترمرغ را شروع کردیم. هر چند سیل سال ١٣٩٥ تمام زندگی ما را از بین برد و ٣٣ عدد شترمرغ با تأسیسات از بین رفت؛ اما بنیاد برکت زندگی ما را نجات داد.
اولین در شهرستان
ایوب و یعقوب اشرف دو جوان ٣٠ و ٣٢ ساله‌ای هستند که به همراه یکی دیگر از برادرانشان داود، مجموعه پرورش شترمرغ برادران اشرف را راه‌اندازی کرده‌اند.
آنها در مورد این کار می‌گویند: «پرورش شترمرغ یک زنجیره کامل تولیدی است از پرورش شترمرغ مولد، تولید تخم، پرورش جوجه تا سه ماهگی، پرورش از سه تا نه ماهگی و فروش گوشت، پر، پوست و...
شترمرغ موجودی است که تمامی اجزای بدن او قابل استفاده است.»
برادران اشرف که به گفته خودشان اولین پرورش‌دهنده شترمرغ در شهرستان هستند، می‌گویند: «پرورش شترمرغ هنوز در کشور ما جای خود را پیدا نکرده است. گوشت این حیوان بهترین گوشت قرمز و سرشار از آهن است که هیچ گونه کلسترولی ندارد.»
خوراک وارداتی
آنها اضافه می‌کنند: «چون اجزای خوراک طیور مثل سویا و ریز‌مغذی‌ها و حتی ذرت باید از خارج کشور وارد شود، قیمت تمام شده غذای طیور بسیار بالا می‌رود. این باعث شده بسیاری از تولید‌کنندگان شترمرغ و طیور کار خود را تعطیل کنند و قدرت ریسک نداشته باشند.»
آنها در مورد تولیدات مجموعه برادران اشرف می‌گویند: «فعلاً تولید جوجه و پرورش آن تا سه ماهگی را داریم و بعد به بازار می‌دهیم؛ پرواربند‌ها آنها را تا ٩ ماهگی نگه می‌دارند و سپس گوشت شترمرغ را به بازار می‌دهند. البته قصد داریم در آینده چند خانواده مولد بیاوریم که تولید تخم و همچنین نگهداری تا ٩ ماهگی را نیز خودمان انجام دهیم.»
برادران اشرف ادامه می‌دهند: «ما جوجه‌های سه ماهه را به استانهای کرمان، اصفهان، یزد، مشهد و تعداد کمی را هم به مرودشت و شیراز می‌فرستیم.»
سیل مشکلات
این دو برادر می‌گویند: «ما از سال ١٣٨٩ کارمان را شروع کردیم؛ تا سال ١٣٩٥ که سیل باعث شد همه دار و ندار ما که ٣٣ عدد شترمرغ بود از بین برود. البته آن موقع مسئولان به اینجا آمدند و قول همکاری دادند؛ اما متأسفانه حتی یک ریال که کمک نکردند هیچ، هزینه‌های زیادی را بابت گرفتن مجوزهای مختلف به ما تحمیل کردند.»
این دو کارآفرین با بیان این که برای سه نفر ایجاد شغل کرده‌اند، در مورد مزیت کارشان نسبت به دیگر تولید‌کنندگان می‌گویند: «ما تنها تولیدکننده شترمرغ در شهرستان هستیم و چون این کار سختی است، کسی حاضر به فعالیت در این زمینه نیست. نزدیکترین تولیدکننده به ما استهبان بود که آن هم اخیراً تعطیل کرده است.»
ایوب و یعقوب اشرف در مورد شروع به کارشان می‌گویند: «سال ١٣٨٩ زمانی که تازه بحث پرورش شترمرغ در ایران مطرح شده بود کارمان را شروع کردیم. البته بدون مجوز و در قالب طرح کارآفرینی روستایی اقدام به خرید کردیم و چون کم تجربه بودیم، تقریباً با شکست روبرو شدیم. صاحب مکانی که آنجا را اجاره کرده بودیم نیز زمینش را فروخت و مجبور شدیم جوجه‌ها را بعد از مدتی برگردانیم. بعد از آن و در سال ١٣٩١ یک خانواده شترمرغ (به هر جفت نر و ماده یا یک نر و دو ماده یک خانواده گفته می‌شود) خریدیم و کار تولید تخم را شروع کردیم. یک دستگاه جوجه‌کشی خریدیم و یک سال بعد ٣٠ عدد جوجه فروختیم و از سال ١٣٩٢ تعداد خانواده‌ها را افزایش دادیم تا به ١٢ خانواده رسیدیم.
هر خانواده می‌تواند در سال ٤٠ جوجه بدهد که در پی آن حدود ١٦٠٠ کیلو گوشت به بازار عرضه می‌شود. هزینه نگهداری یک جفت شترمرغ یک پنجم گاو و یک سوم گوسفند است که واقعاً مقرون به صرفه است.»
٢٠٠ میلیون خسارت و کمک بابرکت
این دو تولیدکننده شترمرغ ادامه می‌دهند: «ما سال ١٣٩٥ هم فروش خوبی داشتیم تا این که آن سیل آمد و به جز آن ٣٣ شترمرغ، ٢ دستگاه جوجه‌کشی و تمام تأسیسات ما ازبین رفت. طبق برآوردی که کردیم، در آن سال حدود ٢٠٠ میلیون تومان خسارت به ما وارد شد. متأسفانه وقتی برای دریافت کمک و خسارت وارد آمده مراجعه کردیم، به ما گفتند چون مجوز ندارید چیزی به شما تعلق نمی‌گیرد. ما برای گرفتن مجوز اقدام نمودیم و حدود ٧٠ میلیون هزینه خرید زمین، تغییر کاربری و گرفتن مجوز کردیم؛ اما باز هم هیچ کمکی به ما نکردند. به ما گفتند در سایت کارا ثبت‌نام کنید و بعد از مدتی گفتند بروید در سایت سیتا ثبت‌نام کنید. بعد هم گفتند ما به پرورش طیور وام نمی‌دهیم و فقط به پرورش دام می‌دهیم. اگر بنیاد برکت به ما کمک نکرده بود، واقعاً با مشکل روبرو می‌شدیم. باید از بنیاد برکت و مسئولان آن تشکر کنیم. از آقای اسماعیل باقری مجری بنیاد برکت در استان و از آقای محمدحسین شاهسونی تسهیل‌گر بنیاد برکت در شهرستان نی‌ریز واقعاً تشکر می‌کنیم که کمک کردند تا از بنیاد برکت وام بگیریم و کارمان را دوباره شروع کنیم.»
ظاهراً کمکهای بنیاد برکت به آنها هنوز ادامه دارد. آنها می‌گویند: «قصد داریم در آینده با کمک بنیاد برکت تجهیزات تولید تخم، نگهداری، تبدیل آن به جوجه و تجهیزات تولید و آماده کردن غذای شترمرغ را به اینجا بیاوریم.»
موانع تولید
برادران اشرف بیشترین مشکلشان را تهیه غذای طیور و حمایت نکردن دولت از طرحهای پرورش شترمرغ می‌دانند: «ما سویا را در بازار آزاد هر کیلو ١٢ هزار تومان می‌خریم؛ در صورتی که قیمت دولتی آن ٢٥٠٠ تومان است. اگر به ما کمک می‌شد که بتوانیم سویای دولتی بخریم، بسیاری از مشکلات دام و طیور حل می‌شد. از طرفی اگر دست واسطه و دلال را در تولید و فروش گوشت کوتاه می‌کردند، مشکلات حل می‌شد.
البته قبل از کرونا با صادرات به کشور‌های جنوب خلیج فارس بازار ما خوب بود؛ اما کرونا و تحریم مشکلات را زیاد کرده است.»
برادران اشرف پشتکارشان را علت موفقیت در این کار می‌دانند و وجود پروسه‌های سخت اداری را عمده‌ترین دلیل بیکاری برای کسانی که دنبال راه‌اندازی شغل هستند عنوان می‌کنند. آنها معتقدند: «اگر کسی می‌خواهد کار کند، باید به طرف بنیاد برکت برود تا بتواند به راحتی ایجاد اشتغال کند.»
توصیه به کارآفرینان
آنها به جوانان و کسانی که به دنبال ایجاد اشتغال هستند توصیه می‌کنند: «اول از کسانی که آگاهی دارند مشاوره بگیرند و بعد اقدام کنند. ما در منطقه چند نفر را راهنمایی کردیم و خودمان به آنها جوجه دادیم که با کمک بنیاد برکت به کار پرورش شترمرغ مشغول شده‌اند.»
برادران اشرف در پایان ضمن تشکر مجدد از بنیاد برکت و ستاد اجرایی فرمان امام(ره)می‌گویند: «اگر ما مسئول اشتغال بودیم، فقط و فقط از تولید‌کنندگان و کارآفرینان حمایت می‌کردیم.»
