آی آدمایِ هَمدل و هَمزبون
هَموَطنای عاشق و مهرَبون
شما که اَهلِ ذوق و شعر و شورید
شما که اَز بَدِ زَمونه دورید
شما که خوب و این هَمه نجیبید
اَهلِ حساب کتاب و هَم اَدیبید
اَهلِ حَلال- حروم و با خدایید
اَز کارِ زشت و اِختِلاس جُدایید
شما که اَهلِ روزه و نمازید
خُدایی اَهلِ نَذر و هَم نیازید
مُسلمون و اُمتِ پیغَمبَرید
شیعه خوبِ حَضرَتِ حیدَرید
شما که مَذهَبی و دینمَدارید
پیرُو آن شهید سَربِدارید
شما که ایرانی و اَهلِ خاکید
عاشقِ آب و خاک و سینه چاکید
بیا و از جَنگ و جَدَل بِپَرهیز
دِشنه دُشمنی دِگَر نَکُن تیز
بیا و صلح و دوستی پیشه کُن
جانِ رَها بیا و اَندیشه کُن
هَموَطَنِ عزیز و مهربونم
بَرادَر و خواهَرِ هَمزَبونم
بیا به عشقِ خاکِ پاکِ ایران
تلاشِ مُستمَر کُنیم فراوان
شما که شاخِصِِ ضریبِ هوشید
اِندِ مَرام و عقل و هوش و گوشید
جانِ رَها بیا و اَندیشه کُن
فکری بَرایِ ریش نه، ریشه کُن