شهین عباسنژاد یکی از پایه‌گذاران ورزش بانوان در نی‌ریز است.
او هم اکنون مسئول کمیته بزرگسالان و کمیته ورزش در آب هیئت ورزشهای همگانی و کمیته طناب‌کشی هیئت انجمن‌های ورزشی شهرستان نی‌ریز می‌باشد.
وی می‌گوید: «از بچگی ورزش را دوست داشتم. در چهاردیوای خانه و کوچه پس‌کوچه‌های منزل پدری‌ام از بدوبدو، عمو زنجیرباف گرفته تا دوران راهنمایی که عاشق والیبال شدم. آن زمان آقای اصغری مربی ورزشمان بود. او آنقدر از ورزش و فواید آن گفت که از همانجا عاشق والیبال شدم.
چند وقتی به ورزش والیبال پرداختم و سال ١٣٧٠ بود که از طریق اداره ورزش متوجه شدم کلاس دوره‌ای برای آمادگی جسمانی در شیراز برگزار می‌کنند و من هم بطور متفرقه در کلاسها شرکت کردم. آنجا بود که احساس کردم که کاش در نی‌ریز هم همچنین موقعیتی را داشتیم. وقتی به نی‌ریز برگشتم پیشنهادش را به آقای فیضآبادی رئیس وقت اداره ورزش و جوانان دادم و ایشان هم طی یک نامه بنده را به سرکارخانم سفیدفر که از بهترین مربیان استان بود، معرفی کرد و من در فاصله یک هفته آموزشهای لازم را یادگرفتم و به نی‌ریز برگشتم و شروع به کار کردم و الان این افتخار را دارم که پایه‌گذار ورزش بانوان در رشته آمادگی جسمانی در نی‌ریز می‌باشم؛ البته این افتخار را مدیون زنده‌یاد علی فیضآبادی هستم.»
ادامه می‌دهد: «یادم نمی‌رود، وقتی برای اولین بار در نی‌ریز کلاس برگزار کردم استقبال بی‌نظیر بود، کلاس بدنسازی را با ٢٨ نفر با شهریه ماهی ١٥٠ تومان شروع کردم، بعد از یک سال که کار کردم فاطمه زردشت و بعد از آن خانم‌ها خدیجه راهنمایی و زهره فیضآبادی در رشته تربیت‌بدنی فارغ‌التحصیل شدند و به لطف این عزیزان رشته‌هایی از جمله بسکتبال، والیبال و تنیس روی میز در نی‌ریز تشکیل شد.»
عباسنژاد که در خانواده‌ای ورزش‌دوست بزرگ شده می‌گوید: «زنده‌یاد برادرم بهمن سالها مسئول تربیت بدنی آموزش و پرورش (اداره فرهنگ سابق) بود و بانی خیلی از مسابقات ورزشی در نی‌ریز شد، و بعد از ازدواجم نیز همسرم منوچهر قره‌چاهی که معلم ورزش بودند مشوق من شدند؛ شاید همین همراه همسر بودن در مسابقات فوتبال استانی از مهمترین علتهایی بود که من را به سمت ورزش کشاند.»
وی که مسئول کمیته بزرگسالان است هنوز هم در خیلی از رشته‌های ورزشی فعال است می‌گوید: «سال گذشته درمسابقات ورزش در آب استان به همراه خانم‌ها صنعتی و پاریزی شرکت کردم البته بصورت تیمی و خودم در آن مسابقه سرپرست بودم که خوشبختانه تیم نی‌ریز در استان اول شد. در مسابقات آمادگی جسمانی هم در دو دوره شرکت کردیم که یک دوره مسابقه مقام دوم و یک دوره نیز مقام سوم را بدست آوردیم اما در زمینه انفرادی چون هم مربی بودم و هم داور مسابقه، هیچ مقامی کسب نکردم. البته ناراحت نیستم که چرا مقامی ندارم چون عقیده دارم هدف من رسیدن به شهرت و قهرمانی نیست، هدف، توسعه ورزش برای سلامت زنان جامعه است و قهرمانی شاید همین دلیل است که دوست دارم ورزش و سلامت زنان جامعه‌ام برایم مهم باشد و به دنبال ورزشهایی برای بانوان بودم، زیرا جامعه‌ای سالم است که زنان و مادرانی سالم داشته باشد. »
عباس نژاد به دلیل پاره‌ای از مسائل و مشکلات شخصی برای مدتی ورزش در سالن‌ها را کنار گذاشت اما این دوری از ورزش، باعث نشد که در خانه نیز از آن غافل شود، می‌گوید: «پیشرفت در ورزش با توجه به اینکه حدود ١٥ سال بنا به دلایل شخصی از ورزش دور بودم خوشبختانه توانستم سال گذشته در اولین دوره مربیگری ورزش در آب شرکت و موفق به کسب کارت مربی بین‌المللی ورزش در آب بشوم.»
مسئول کمیته بزرگسالان در مورد فعالیتهای خود در طی سالی که گذشت، می‌گوید: «مسابقات زیادی را برگزار کردم، البته حضور ذهن ندارم که آمار دقیق خدمتتان ارائه بدهم. اما چند مورد آن عبارتند از: مسابقه لیوان چینی با همکاری خانم قلی‌پور در سه مرحله انجام شد. ابتدا در نی‌ریز سپس استان و مرحله کشوری که در هر سه مرحله بچه‌های نی‌ریزی صاحب مقام شدند.
مسابقات آمادگی جسمانی و جشنواره مسابقات ایستگاهی با مربیگری سرکارخانم نرجس معانی.
مسابقه داژبال هم در نی‌ریز و هم برگزاری مسابقه دوستانه در استهبان با مربیگری خانم حبیبه پاریزی.
دو دوره مسابقه آمادگی جسمانی در پارک بانوان و برگزاری مسابقه دوچرخه سواری بانوان.»
او در مورد پرورش مربی می‌گوید: «عزیزانی بودند که با من کار میکردند و به همّت و تلاش خودشان موفق به گرفتن کارت مربیگری شدند و سالها خوشبختانه کار کردند و مربیان موفقی بودند، زهرا طباطبایی که الان ساکن آمریکا هستند و خانم سلطانی که از بهبهان آمده و ساکن نی‌ریز بودند و الان مقیم شیراز هستند. یا در زمینه دارت با مربیگری آقای حسن عباسی کارمند مخابرات کار را شروع کردیم. استقبال عالی بود. کارگاه آموزشی راه انداختیم که حدود ٢٧ نفر از همان ابتدا شرکت کردند؛ اما بطور متوسط چون هنرجویان متغیر بودند حدود ١٥ الی ١٨ نفر ثابت شرکت میکردند و قبل از تعطیلی یک دوره مسابقه برگزار شد که استقبال عالی بود البته باید عرض کنم که در زمینه دارت من الان هیچ سمتی ندارم و به عنوان هنرآموز شرکت می‌کنم فقط مدت کوتاهی مسئولیت کمیته دارت با بنده بود. دارت ورزش فوق‌العاده مفرح و عالی است که پیشنهاد می‌کنم به همه همشهری‌های عزیزم که حتی برای یک بار هم که شده امتحان کنند تا از لذت این رشته بهرمند شوند. این بازی محدوده سنی ندارد.»
عباس نژاد احساس خوبی دارد که این ورزش را در نی‌ریز پایه‌گذاری و تثبیت کرده است. او در مورد استقبال و مشکلات ورزش بانوان می‌گوید: «در سالهای نخست افراد کمتری به سالنهای ورزشی می‌آمدند ولی الان استقبال به حدی زیاد شده است که با وجود ساخت سالنهای اختصاصی خواهران و استفاده مشترک از سالنهای ورزشی آقایان، باز هم بعضی از روزها با کمبود سالن و مربی روبرو می‌شویم مخصوصاً وقتی که مدارس نیز سرویس و امکانات ورزشی می‌خواهند با کمبود روبه‌رو می‌شویم. نداشتن حامی مالی، باتوجه به اینکه نزدیک به ٢٠ رشته ورزشی فعال با بهترین مربیان را داریم و پا به پای برادران فعالیت دارند یکی از مشکلات ماست.
زمانی که حامی مالی داشته باشد قادر به برگزاری کارگاه‌های مختلف ورزشی خواهد بود یا اگر مسابقه‌ای خارج شهرستان بود توان اعزام تیم خواهد داشت.»
عباسنژاد معتقد است که ورزش برای سلامتی عموم جامعه به ویژه زنان از اهمیت خاصی برخوردار است او می‌گوید: « خدا را شاکرم که با مسئولان و مدیران لایقی مثل آقای شهرام مختاری و آقای ابراهیم میرغیاثی ورزش بانوان فوق‌العاده پیشرفت صعودی داشته و الحمدا... در همه زمینه‌ها مثل آمادگی جسمانی، ورزشهای رزمی، ورزشهای توپی مربیان لایقی تربیت و شروع بکار نموده‌اند و در مسابقات مختلف شرکت و کسب مقام کرده‌اند.»
وی در مورد آمار جمعیتی بانوان ورزشکار می‌گوید: «استقبال گسترده زنان و دختران این شهرستان از ورزش نشان می‌دهد که بطور یقین می‌توان گفت خوشبختانه ٧٠ درصد خانم‌های نی‌ریزی در رشته‌های مختلف ورزشی فعال هستند. ورزش در آب بطور متوسط ٢٠ نفر دارد.
طناب‌کشی که زیر نظر انجمن‌های ورزشی با مسئولیت آقای مهدی جهاندارفر می‌باشد و قرار بود از ١٦ اسفند ٩٨ مسابقه در سنین مختلف و در کل شهر بین تمام ادارات و بانوان داشته باشیم که متأسفانه به دلیل بیماری کرونا لغو شد و چون تازه تأسیس است، عضو ثابتی ندارد.»
بنیان‌گذار ورزش بانوان در نی‌ریز توصیه‌ای هم به بانوان نی‌ریزی دارد و می‌گوید: «نزدیک به ٢٠ رشته ورزشی برای بانوان در این شهر است که زیرنظر بهترین و با اخلاق‌ترین مربیان دوره دیده، فعال می‌باشد و حیف است که در هفته ٤ ساعت وقت برای تجدید قوا و نیروی خود نگذاریم. باور کنید روی آوردن به ورزش بالاترین سعادتی هست که نصیب انسان می‌شود خواهش می‌کنم برای سالم بودن و سالم زیستن با ورزش آشتی کنید و به ورزش روی آورید، بچه‌هایتان را به ورزش تشویق کنید تا بتوانید زندگی سالمی همراه با نشاط داشته باشید.»
