هیاهوی بازار، خرید شب عید، دکه‌های ماهی قرمز، سبزه‌های تر و تازه، شلوغی خیابانها، رُفت و روب و خانه‌تکانی، برنامه‌ریزی سفرهای نوروزی، انتظار تحویل سال، و هوای بهاری همه و همه امسال جایش را داده به یک چیز: کرونا و کرونا ... و باز کرونا.
معلوم نیست این بلا از آسمان بود یا زمین، تقدیر بود یا تقصیر انسانی، عمدی بود یا اتفاقی، و حالا کی قرار است بختک خود را از سر این سرزمین و دیگر جای‌های زمین خدا بردارد.
کرونا مرموزانه پیش می‌رود و زندگی مردمان همه کشورها را دستخوش خود می‌کند: از مراودات روزانه و ارتباط چهره به چهره گرفته تا بازار نفت، انتخابات آمریکا، و ارزش سهام شرکتهای چند ملیتی.
این بیماری، اکنون اصلی‌ترین درد مشترک بشریت است؛ از روستاهای نی‌ریز تا قلب آمریکا.
در این نوشتار پایانی سال، چند نکته را از نظر می‌گذرانیم:
- ما نوروز را در پیش داریم. جشن بزرگی که قرنهاست توسط ایرانیان و فارسی‌زبان‌ها پاسداری می‌شود. این جشن بزرگ میهنی و ملی را باید قدر دانست و از آن برای مبارزه بهتر با کرونا استفاده کرد و مواظب بود که تبدیل به تهدید نشود. نوروز «فرصت» است چون تعطیل عمومی چند روزه است و مردم کمتر در مجامع عمومی حاضر می‌شوند. این کمک می‌کند به مهار بهتر کرونا. و «تهدید» است اگر از دید و بازدید پرهیز نکنیم، در خانه نمانیم و احیاناً به سفر برویم.
نوروز باستانی ما از حوادث فراوانی جان سالم به در برده و امروز به ما رسیده. کرونا خیلی چیزها را تعطیل کرد اما بی‌شک نوروز تعطیل‌بردار نیست. می‌توانیم در این گیر و دارِ خبرهای ناخوش، سفره هفت‌سین را در جمع کوچک خانواده پهن کنیم، قرآن را در دست گیریم، دعای «یا مقلب القلوب» را از عمق جان بخوانیم و برای روزهای خوب از درگاهش دعا کنیم، تفألی به حافظ بزنیم، و تلفنی احوال همه را جویا شویم و به هم دلگرمی بدهیم.
می‌توانیم با کمک شبکه‌های اجتماعی به همه عید را تبریک بگوییم و از همه بخواهیم که دید و بازدیدها را برای سلامتی هم انجام ندهیم. مواظب سلامتی هم و بویژه افراد مسن و بزرگترهای فامیل باشیم و همه را دعوت کنیم...
که ان‌شاءالله بعد از پیروزی بر کرونا دور هم جمع شویم و جشن بگیریم. فعلاً وقتِ در خانه ماندن است.
همانطور که در گزارش مردمی نی‌ریزان فارس در صفحه ٧ می‌خوانید، خوشبختانه بیشتر مردم همین نظر را دارند.
- همه این روزها قدردان کادر درمانی و بهداشتی کشور هستند. اینان در خط مقدم مبارزه، سلامت خود و خانواده خود را کف دست می‌گیرند و میدان را خالی نمی‌کنند. آن هم در شرایطی که کمبودها آزاردهنده است. بسیار شنیده‌ایم که در جنگ ایران و عراق نیز نیروهای ایرانی با کمترین سلاح‌ها و امکانات و مهمات در برابر دشمن ایستادگی می‌کردند و چه بسیار جانهای ارزشمندی که فدای ما مردم شد. امروز هم شرایط مشابه است و سربازان سپیدپوش میهن جانانه سپر بلای ما شده‌اند.
اگر توصیه‌ای می‌کنند، رعایت کنیم و برای آنها بال باشیم نه بار و با ماندن در خانه به خودمان و البته عزیزان حوزه سلامت کمک کنیم.
- به نظر می‌رسد در بین مردم ترس فراگیر شده. ترس گرگ‌ها را بزرگ‌تر از اندازه واقعی نشان می‌دهد. کرونا یک بیماری است که نباید از آن ترسید. بلکه باید احتیاط کافی داشت و به دیگران دلداری داد. نباید بی‌جهت در شبکه‌های اجتماعی هراس‌افکنی کنیم و هر چه به دستمان رسید منتشر نماییم.
امید که سال نو برای همه مردم سرزمین ایران، آغاز سالهای شادی و امید و آسایش باشد.
چنین باد
معلوم نیست این بلا از آسمان بود یا زمین، تقدیر بود یا تقصیر انسانی، عمدی بود یا اتفاقی، و حالا کی قرار است بختک خود را از سر این سرزمین و دیگر جای‌های زمین خدا بردارد.
کرونا مرموزانه پیش می‌رود و زندگی مردمان همه کشورها را دستخوش خود می‌کند: از مراودات روزانه و ارتباط چهره به چهره گرفته تا بازار نفت، انتخابات آمریکا، و ارزش سهام شرکتهای چند ملیتی.
این بیماری، اکنون اصلی‌ترین درد مشترک بشریت است؛ از روستاهای نی‌ریز تا قلب آمریکا.
در این نوشتار پایانی سال، چند نکته را از نظر می‌گذرانیم:
- ما نوروز را در پیش داریم. جشن بزرگی که قرنهاست توسط ایرانیان و فارسی‌زبان‌ها پاسداری می‌شود. این جشن بزرگ میهنی و ملی را باید قدر دانست و از آن برای مبارزه بهتر با کرونا استفاده کرد و مواظب بود که تبدیل به تهدید نشود. نوروز «فرصت» است چون تعطیل عمومی چند روزه است و مردم کمتر در مجامع عمومی حاضر می‌شوند. این کمک می‌کند به مهار بهتر کرونا. و «تهدید» است اگر از دید و بازدید پرهیز نکنیم، در خانه نمانیم و احیاناً به سفر برویم.
نوروز باستانی ما از حوادث فراوانی جان سالم به در برده و امروز به ما رسیده. کرونا خیلی چیزها را تعطیل کرد اما بی‌شک نوروز تعطیل‌بردار نیست. می‌توانیم در این گیر و دارِ خبرهای ناخوش، سفره هفت‌سین را در جمع کوچک خانواده پهن کنیم، قرآن را در دست گیریم، دعای «یا مقلب القلوب» را از عمق جان بخوانیم و برای روزهای خوب از درگاهش دعا کنیم، تفألی به حافظ بزنیم، و تلفنی احوال همه را جویا شویم و به هم دلگرمی بدهیم.
می‌توانیم با کمک شبکه‌های اجتماعی به همه عید را تبریک بگوییم و از همه بخواهیم که دید و بازدیدها را برای سلامتی هم انجام ندهیم. مواظب سلامتی هم و بویژه افراد مسن و بزرگترهای فامیل باشیم و همه را دعوت کنیم...
که ان‌شاءالله بعد از پیروزی بر کرونا دور هم جمع شویم و جشن بگیریم. فعلاً وقتِ در خانه ماندن است.
همانطور که در گزارش مردمی نی‌ریزان فارس در صفحه ٧ می‌خوانید، خوشبختانه بیشتر مردم همین نظر را دارند.
- همه این روزها قدردان کادر درمانی و بهداشتی کشور هستند. اینان در خط مقدم مبارزه، سلامت خود و خانواده خود را کف دست می‌گیرند و میدان را خالی نمی‌کنند. آن هم در شرایطی که کمبودها آزاردهنده است. بسیار شنیده‌ایم که در جنگ ایران و عراق نیز نیروهای ایرانی با کمترین سلاح‌ها و امکانات و مهمات در برابر دشمن ایستادگی می‌کردند و چه بسیار جانهای ارزشمندی که فدای ما مردم شد. امروز هم شرایط مشابه است و سربازان سپیدپوش میهن جانانه سپر بلای ما شده‌اند.
اگر توصیه‌ای می‌کنند، رعایت کنیم و برای آنها بال باشیم نه بار و با ماندن در خانه به خودمان و البته عزیزان حوزه سلامت کمک کنیم.
- به نظر می‌رسد در بین مردم ترس فراگیر شده. ترس گرگ‌ها را بزرگ‌تر از اندازه واقعی نشان می‌دهد. کرونا یک بیماری است که نباید از آن ترسید. بلکه باید احتیاط کافی داشت و به دیگران دلداری داد. نباید بی‌جهت در شبکه‌های اجتماعی هراس‌افکنی کنیم و هر چه به دستمان رسید منتشر نماییم.
امید که سال نو برای همه مردم سرزمین ایران، آغاز سالهای شادی و امید و آسایش باشد.
چنین باد
نظر شما
غیر قابل انتشار: ۰
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۱
ناشناس
| 
۱۸:۲۰ - ۱۳۹۸/۱۲/۲۷
پاسخ
نوروز جشن سده ها ، یا هزاره ها؟ نظر شما
