اخیراً خوانندهای عزیز پیامی روی پیغامگیر هفتهنامه نیریزان فارس گذاشته بودند به این شرح:
«سلام. لطفاً این پیام را به دست مدیرمسئول محترم برسانید. جوان ژاپنی دارد
ربات پینگپنگباز درست میکند در صورتی که من دارم در پارک آزادی
پینگپنگ بازی میکنم! آیا شما برای این انقلاب کردید؟»
با خواندن پیام ایشان، بر آن شدم تا توضیحی به ایشان و سایر خوانندگانی که اینگونه فکر میکنند بدهم.
علت این را که جوان ژاپنی ربات پینگپیگباز میسازد و جوانان ایران پینگپنگبازی میکنند باید در مسائل مختلفی جستجو کرد از جمله:
١- نظام تربیتی مخصوصاً نهاد خانواده چگونه کودک و نوجوان را تربیت میکند و ژاپن چگونه؟
٢- نظام آموزشی ما اعم از پیشدبستانی، دبستان، دبیرستان و دانشگاه (آموزش
عمومی و آموزش عالی) چقدر در پرورش خلاقیت و پویایی فکری و ذهنی دانشآموز و
دانشجو کار میکند؟
٣- فرهنگ عمومی ما چقدر خلاقپرور است؟
٤- رسانههای ما در زمینه توسعه خلاقیت و غنای منابع انسانی چقدر فعالیت کردهاند؟
٥- ...
خانوادهها، مدیران ارشد، میانی و پایه، نظام آموزشی، نهاد اطلاعرسانی و
ارتباطجمعی و رسانهای ما لازم است به این نکته توجه وافر نمایند که علت
رشد دنیای صنعتی و فراصنعتی (مدرن و پستمدرن) اهمیت دادن به منابع انسانی
در گام نخست توسعه بوده و هست.
در سایر موارد نظام تربیتی ما خلاقیت کودک را سرکوب میکند و نظام آموزشی ما حافظهپرور است و خروجی آن تأمینکننده مهارتهای موردنیاز نیست. به همین دلیل میزان کارآفرینی در کشور کم است؛ کارآفرینی نیازمند خلاقیت، ایدهپردازی و تلاش در جهت اجرای ایده و راهاندازی کسب و کار جدیدی است که برآورده کننده نیازهای برطرفنشده باشد، در غیر این صورت توسعه یا انجام نمیشود یا بسیار کند صورت میگیرد.
امید است به این مهم توجه شود تا شاهد توسعه متوازن کشور با اتکا به کارآفرینی باشیم. انشاءا...
شادوسالم و موفق باشید