بارندگی‌های بسیار مناسب امسال سبب شد تا تولید محصولات نسبت به سال‌های گذشته بیشتر شود اما تحریم‌های اقتصادی باعث گردیده تا بسیاری از محصولات استراتژیک نی‌ریز و فارس بدون مشتری بر روی زمین بماند.
کار به جایی رسید که کشاورزان، یعنی اولین حلقه تولید بیشترین ضرر را متحمل شدند به عنوان نمونه انجیرکاران اعلام کردند که هزینه‌های بسیاری برای تولید انجام داده‌اند اما قیمت‌ها نسبت به سال گذشته افزایش چندانی نداشته است.
انار هم وضعیتی به همین شکل دارد و از پسته هم خبرهای بهتری به گوش نمی‌رسد.
این روزها کشاورزان خود را به دست دلالان سپرده‌اند، واسطه‌هایی که هم باعث گران شدن یک محصول برای مصرف کننده می‌شوند و هم کشاورز روی باد قیمت‌های ناباورانه کمر خم می‌کند.
با این اوصاف کشاورزان و باغداران در مثلث تولیدات نی‌ریز یعنی انار، پسته و انجیر رغبتی برای تولید و چشم‌انداز روشنی برای آینده خود نمی‌بینند.
اما در این شرایط چه کارهایی می‌شود کرد؟
یکی از اقداماتی که می‌تواند مؤثر واقع شود برندسازی محصولات است.
تا زمانی که در کشور بهترین انار ایران را مربوط به ساوه بدانند و یا بهترین انجیر را متعلق به استهبان بخوانند و پسته را از نی‌ریز برده و به اسم رفسنجان صادر کنند نمی‌توان انتظار داشت که دست دلالان کوتاه شود و خریداران مستقیماً به تولید کننده مراجعه کنند.
یکی از راه‌های برندسازی، جشنواره‌های کشاورزی است که راه توسعه اقتصاد پایدار در جوامع محلی را هموار می‌کند.
اجرای مناسب جشنواره‌های شهرستانی، استانی و کشوری و تبلیغات گسترده برای برپایی آن سبب می‌شود تا نگاه گردشگران داخلی و خارجی به آن منطقه معطوف شود و از طرفی این جشنواره‌ها می‌تواند برای کشاورز سودآور باشد چرا که بدون واسطه خواهد توانست محصولات لوکس خود را در قالب جشنواره بفروشد.
متأسفانه نی‌ریز در این رابطه نه تنها گامی بر نمی‌دارد بلکه به نظر می‌رسد برای برپایی این جشنواره‌ها انگیزه‌ای وجود ندارد، گویا کسی نمی‌خواهد کمتر زحمتی برای این مهم به خود راه دهد.
در مرودشت چهارمین جشنواره انار فاروق برگزار شد اما آخرین جشنواره انار نی‌ریز که دومین جشنواره بزرگ ملی مردمی انار و محصولات سبز شهرستان نی‌ریز نامگذاری شده بود در آبان ماه ۱۳۹۱ برگزار شد و بعد از آن نه نامی از انار نی‌ریز به میان آمد و نه جشنواره‌ای تداوم یافت.
یادمان باشد انار رباب نی‌ریز زمانی طعم لذیذ شناخته شدن کشوری را پیدا خواهد کرد که در جشنواره‌های مختلف شرکت کند و در رسانه‌ها بر سر زبان بیافتد.
البته با توجه به اینکه برگزاری جشنواره‌ها به یک برنامه مداوم سالانه نیاز دارد تشکیل کارگروه‌های مختلف در انجمن‌هایی کشاورزی مثل انجمن صنفی انار و انجیر و همچنین بهره‌گیری از امکانات و داشته‌های جهاد کشاورزی می‌تواند رونق از دست رفته تولید را به محصولات کشاورزی بازگرداند.
پیشنهاد می‌شود باغداران که زحمت و مرارت اصلی تولید بر دوش آنان است باید دائم پیگیری کنند و از همین حالا برای سال آینده پیش‌بینی ٣ جشنواره انار، انجیر و پسته را بنمایند.
تولیدکنندگان عمده این محصولات می‌توانند نقش بسیار مؤثرتری بر دوش گیرند تا هم خود نفع ببرند و هم سایر باغداران.
