_ ای نامه که میروی به سویش...
بیبی هنوز حرفش تمام نشده بود که دستم را گذاشتم روی شانهاش...
بیبی به تتهپته افتاد و کبوتر توی دستش را که نامهای به پای آن وصل بود، محکم توی دستش فشرد...
_ چکار میکنی بیبی؟
بیبی به خودش آمد...
_ وووووی دختر، خدا تو سرُت بزنه که انگار آل دل کنَکی... چکار درم میکنم؟ هیچی...
_ پس این کبوتر و نامه چیه بیبی؟
بیبی کبوتر را گرفت پشت سرش...
_ ماخاسم ای نامو رو بفرسم بری یکی...
_ برا کی بیبی؟
_ تا جون تو درشه... هی بری کی، بری چی؟ دختر میه تو بویه تو همه کار فوضولی کنی؟
_ نه بیبی جان، ولی آخه این یه مورد برام خیلی جالب بود...
_ بری چه والا؟
_ آخه برام عجیب بود بدونم برا کی نوشتین، ای نامه که میروی به سویش، از جانب من...
بیبی پرید توی حرفم...
_ دختر دهَنُته هم میَری یا نه؟ خجلتم نیکشه...
_ منظوری نداشتم بیبی. فقط گفتم اگه کمکی از دستم برمیاد دریغ نکنم...
_ لازم نکرده، تو فقط فک نزن...
و سپس کبوتر را پر داد...
*****
عصر آن روز با بیبی از خیابان برمیگشتیم. نزدیک خانه بودیم که مش موسی جلویمان سبز شد...
_ سلام بیبی، خوبی شما؟ کم پیدایین...
بیبی پشت چشمی نازک کرد...
_ صد رحمت به ما که اگه خودمون نمیایم، پیغوم پسغومامون میا، اما شوما چی؟
مش موسی کمی سرش را خاراند...
_ پیغوم پسغوم؟ پیغوم پسغوم چی بیبی؟ کی؟ کجا؟
بیبی گیج شد...
_ چی بگم والا؟ میگم ینی دورادور احوالتونو اَ بقیه میگیریم، اما شما چی؟ هیچی...
مش موسی لبخندی زد...
_ آهان. اَ او لحاظ میگی بیبی، ما چاکر شمام هسیم...
_ چاکرِ خالی خالی ماخام چکار؟ خدا کنه کسی مرد زنِگی باشه...
مش موسی با تعجب خیره شد به بیبی...
_ چی بیبی؟
_ میگم ینی سویَتون رو سرِ بچاتون کم نشه به حق علی...
داشتیم وارد خانه میشدیم که بیبی رو کرد به مش موسی...
_ راسی مش موسی، شوما اینجا یَی کفتری که یَی چی قدِ پاش باشه، ندیدین؟
_ نه والا بیبی، مگه شمام کفتر درین؟
_ نعععع... هیطوری گفتم...
و بعد همونطور که وارد خانه میشد گفت:
_ نپه ای کفتر ناله زد ه کجا رفته؟
*****
چند روزی گذشته بود و خبری از کفتر نبود که بیبی آمد نشست کنار دستم...
_ میگم ننه، الان بجی نامه دادن چکار میکنن؟
بادی انداختم توی خودم...
_ بیبی جون الان عصر ارتباطاته، اکثر مردم کاراشونو از طریق اینترنت و رایانه و گوشی انجام میدن.
_ ینی چیطوری؟
_ ینی گوشی میخرن به هم پیام میدن...
_ ینی میگیگوشی بِیتره؟ ینی اگه من روم نشه حرفُمه اَ کسی بگم، گوشی بُسونم میتونم بگم؟
_ بله بیبی، خب معلومه.
*****
پیرم درآمد تا بیبی گوشی را خرید و طرز استفاده از آن را به او یاد دادم...
بیبی پیام عاشقانهای را نشانم داد و گفت:
_ حالا بویه ای رِ چطوری بفرسم؟
_ برا کی میخواین بفرسین بیبی؟
_ تا جون تو درشه، میه تو بویه اَ همه چی سردربیَری؟
_ وا، خو بیبی، باید شمارشو بلد باشیم که براش پیام بفرستیم دیگه.
_ ینی اووَم بویه گوشی داشتاشه؟
_ بله بیبی دیگه.
_ ینی اگه نداشتاشه نیشه؟
_ نه دیگه بیبی. نمیشه.
بیبی محکم زد توی سرم...
_ اَی خدا ذلیلُت کنه دختر. اقد خرج اناختی رو دس من الکی... مرده شور قیافَته بزنن به حق پنج تن. حالا چیطو اَ مش موسی حالی کنم بره گوشی بوسونه؟
گلابتون