او در ۲۴ مرداد ۱۳۱۳ خورشیدی در محله کوچه باغ تبریز به دنیا آمد.
وی تا کلاس پنجم ابتدایی در تبریز به مدرسه رفت و دبیرستان را در تهران به پایان رساند. در دوران دبیرستان، به هنر نمایش علاقهمند شد تا آنکه سرانجام، در کلاسهای تئاتر هنرهای زیبای کشور که به وسیله مربیان خارجی در مدارس تشکیل شده بود، امتحان داد و پس از قبولی در دورهای یکساله زیر نظر پروفسور داویدسون و کوتکیم بی شرکت کرد؛ سپس به هنرستان هنرپیشگی رفت و زیر نظر اساتیدی همچون علیاصغر گرمسیری و هوشنگ سارنگ هنرستان را به پایان رساند.
برای ادامهٔ تحصیل به شهر پراگ در کشور چکسلواکی رفت و پنج سال بعد، در مقطع کارشناسی کارگردانی نمایش و بازیگری از آکادمی هنرهای دراماتیک فارغالتحصیل شد.
وی همزمان در تئاترهای حرفهای نیز کار کرد. او پس از ۱۴ سال از چکسلواکی به ایران بازگشت و در اداره برنامههای تئاتر و خانه نمایش استخدام شدو در سال ۱۳۷۲ از تئاتر بازنشسته شد.
او چندین بار ناظر جشنواره تئاتر در تهران و شهرستانها بود. همچنین چهار دوره، عضو شورای مرکزی انجمن بازیگران سینمای ایران در خانه سینما و چهار دوره داور فیلمهای سینمای ایران در جشن خانه سینما بود.
زندگی شخصی
ابراهیم آبادی در جوانی با ملیحه ابراهیمی ازدواج کرده و دارای فرزند شد. ملیحه ابراهیمی گریمور و بازیگر متولد ۱۳۱۹ در تبریز بوده و دارای مدرک فوق دیپلم چهرهپردازی از پراگ است. وی نخستین بازی خود را در نمایش با شرفها انجام داد و با فیلم سینمایی الماس ۳۳ در سال ۱۳۴۶ وارد سینما شد.
فعالیتها
او در تمام سالهای فعالیت حرفهای خود علاوه بر فعالیت در تئاتر، در فیلمها و سریالهای زیادی بازی کرد که از آن جمله به فیلمهای «عطر کافور عطر یاس»، «توکیو بدون توقف»، «صد سال به این سالها» میتوان اشاره کرد.
سریالهای «مختارنامه»، «پاورچین»، «شب دهم» و «معصومیت از دست رفته» از جمله آثار شناخته شده وی در تلویزیون هستند.
بیماری و درگذشت
آبادی از ۱۹ مهر ۱۳۹۸ بعلت بیماری ریه در بیمارستانی در تهران در کما به سر میبُرد. او در ۲۹ مهر ۱۳۹۸ مورد عمل جراحی تکهبرداری از شش قرار گرفت و پس از آن به کما رفت. او ساعت ۱۷ روز ۹ آبان ۱۳۹۸ درگذشت.
دغدغه پیشکسوتان
آبادی چندی پیش از مسئولان فرهنگ و هنر خواست که فکری به حال هنرمندان پیشکسوت کنند، نگذارند هنر به یغما برود و هرکسی بدون تربیت، پرورش، و آموزش لازم وارد این حرفه شود.
ابراهیم آبادی در این باره گفت: «خواسته ما این است که یک مقدار بیشتر به هنرمندان محبت کنند؛ نه تنها هنرمندان، بلکه در جامعه کسانی هستند که هنرمند واقعیاند، ولی گلوی گشادی ندارند که بتوانند حرف بزنند و ساکت و راحت در منزل نشستهاند و محتاجند؛ کسی نیست به آنها کمک کند. حقیقت امر این است که هنرمندانی هستند که محتاج واقعیاند؛ حتی محتاج دارو… »
جوایز
- نامزد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش دوم مرد نهمین دوره جشنواره فیلم فجر برای فیلم آپارتمان شماره ۱۳