مجتبی مدرسی متولد سال ۱۳۷۹ خورشیدی و اهل نی‌ریز است. پدر و مادرش هر دو بازنشسته فرهنگی و دو برادرش دانشجوی رشته فیزیوتراپی و دانشگاه فرهنگیان هستند.
رؤیای پزشکی
او که به گفته خودش از همان دوران کودکی رؤیای پزشکی در سر داشت، حالا توانسته با کسب رتبه ۴۶۳ کنکور تجربی و ۲۲۲ کنکور زبان، در پزشکی دانشگاه یزد قبول شود.
مجتبی دوران ابتدایی را در مدارس طاهری و منتظری نی‌ریز گذراند. دوران راهنمایی را در مدرسه علی‌بن‌ابیطالب سپری کرد و دبیرستان را نیز در مدارس امام خمینی و رازی شهر نی‌ریز.
مجتبی می‌گوید: «سال گذشته رتبه‌ام ۵۰۰۰ منطقه ۲ بود و چون رشته مورد نظرم را قبول نشدم، تصمیم گرفتم یک سال دیگر هم برای کنکور بخوانم.»
ادامه می‌دهد: «تنها اولویتم برای انتخاب رشته، پزشکی بود و حتی به داروسازی یا دندان‌پزشکی هم فکر نمی‌کردم.»
تأثیر قرآن
مجتبی، توکل بر خدا را مهمترین دلیل موفقیتش می‌داند و در این باره توضیح می‌دهد: «از دوران راهنمایی به کلاس قرآن رفتم و مقداری از قرآن را هم حفظ هستم. در طول این سالها آیات زیادی را درمورد تلاش کردن و ناامید نشدن خوانده بودم و آن را باور داشتم. هر وقت خسته و ناامید می‌شدم، به خدا توکل می‌کردم و معتقد بودم نتیجه هر سختی و تلاش، رسیدن به هدف است.»
او اضافه می‌کند: «یادم می‌آید سال گذشته از این که قبول نشدم ناراحت بودم. اما استاد قرآنم به من گفت مطمئن باش هر چیزی که خیر باشد پیش می‌آید. شاید آن موقع معنی این جمله را زیاد درک نکردم؛ اما امسال با دیدن نتایج، فهمیدم که خیر من در این بوده که یک سال دیگر تلاش کنم و نتیجه بهتری به دست بیاورم.»
نحوه درس خواندن
در مورد نحوه درس خواندن و کلاسهای کنکورش می‌گوید: «از سال دوم دبیرستان به طور جدی شروع به خواندن کردم و روزانه به طور میانگین ۱۰ الی ۱۱ ساعت درس می‌خواندم. سال دومی که پشت کنکور بودم، برای آرامش بیشتر به شیراز رفتم و تنها در آنجا درس خواندم. در آزمونهایی شرکت می‌کردم و در کلاسها هم به صورت محدود و تنها برای رفع اشکال شرکت می‌کردم.»
از نظر مجتبی، امکانات آموزشی نی‌ریز نسبت به شهرستانهای دیگر در حد کنکور نیست و در نی‌ریز آن طور که باید و شاید به دانش‌آموزان اهمیت داده نمی‌شود. همین موضوع می‌تواند دلیلی بر عدم موفقیت آنها در کنکور باشد.
روزهای سخت
او روزهای سخت کنکور را این گونه توصیف می‌کند: «این که که هر روز بخواهی کار تکراری انجام بدهی سخت است. من در این دوران هیچ تفریحی نداشتم و حتی از ورزش هم گذشتم. از گوشی تلفن همراه نیز به صورت بسیار محدود و فقط برای اطلاع از اخبار استفاده می‌کردم.»
مجتبی از آن دست افرادی است که از شکست ترسی ندارد و می‌گوید: «شکست می‌تواند مانند مشعل و چراغ راهنما باشد و ما را به هدفمان برساند. قطعاً در هر شکست تجربه‌ای وجود دارد که باید از آن استفاده کرد.»
انتخاب هدف
توصیه مجتبی به کنکوری‌ها، انتخاب هدف صحیح است. او تأکید می‌کند: «کیفیت درس خواندن بر کمیت و تعداد ساعات آن ارجحیت دارد. یکی از موارد مهم موفقیت در کنکور این است که راه و روش درست را انتخاب کنیم. زیرا اگر راه اشتباه باشد، هر قدر بیشتر تلاش کنیم، از هدف دورتر می‌شویم.»
هدف وی فراتر از پزشک عمومی است. او تصمیم دارد تا جایی که می‌تواند تحصیلاتش را ادامه دهد و متوقف نشود.مجتبی همچنین امیدوار است بتواند در آینده درصورت امکان در شهر خودش به طبابت بپردازد و این را افتخاری بزرگ می‌داند.
مجتبی مدرسی در پایان از تمامی معلمان و دبیرانش از ابتدایی تا دبیرستان، از جمله دیانت مربی قرآنش که همواره راه را به او نشان داده و مشوقش بوده، و همچنین خانواده‌اش که همواره او را حمایت کردند، تشکر می‌کند.
