از آغاز اَمرداد امسال به جز چند روز، متخصص کودکان در نیریز حضور نداشته و بخش مراقبتهای ویژه نوزادان نیز علیرغم تأمین تجهیزات و تکمیل ساختمان، به دلیل نبود پزشک و پرستار راهاندازی نشده است.
به گفته یک مقام مسئول در بیمارستان شهدا هر چند قبل از آن مسئولان بیمارستان مکاتباتی را با دانشگاه علوم پزشکی، رئیس شبکه بهداشت و درمان، و فرماندار برای حل معضل و یا حل موقت آن داشتهاند، اما تاکنون فایدهای نداشته و بزرگترین و اصلیترین مرکز درمانی شهرستان بدون پزشک متخصص کودکان و متأسفانه حتی بعضی پزشکان متخصص دیگر ادامه کار میدهد.
وی افزود: در این ماه ١٤ نوزاد به دلیل نبود بخش مراقبتهای ویژه نوزادان روانه مراکز درمانی استان شدهاند. در روز ٢٢ اَمرداد در کمتر از ٢٤ ساعت ٢ نوزاد به دلیل نبود انآیسییو اعزام شدند. یکی از این نوزادان در حالی که پرستاران متبحری نیز همراهشان بود، در بدو ورود به بیمارستان امام حسن مجتبی شهرستان داراب و در حیاط بیمارستان جان سپرد. این نوزاد در هفته ٣٧ حاملگی مادر بود.
همچنین در این بازه زمانی حداقل ١٠ کودک به دلیل نبود متخصص کودکان به مراکز درمانی استان اعزام شدهاند. این به جز مواردی است که کودکان با وسیله شخصی خانواده خود اعزام شدهاند و در آمارها ثبت نشده است. این موارد شامل نفت خوردگی، نیش حشرات و غیره بوده است.
این مقام مسئول اضافه کرد: سئوال اینجاست که همزمان حداقل ٢ متخصص کودکان باید در بیمارستان شهدا حاضر باشند. چرا در بیمارستان شهدای نیریز هیچ متخصص کودکانی حضور ندارد؟ آیا هنوز راهاندازی NICU یا بخش مراقبتهای ویژه نوزادان برای شهرستان ١٢٠ هزار نفری نیریز لازم نیست؟ آیا مرگ نوزاد در هفته ٣٧ بارداری کافی نیست؟ آیا درد مادری که ٩ ماه این نوزاد را در بطنش پرورانده میدانید؟ حال و روز پدر و مادر را بعد از این اتفاق میدانید؟ آیا وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی پروتکلهای بینالمللی مادر و کودک، تعهدات جهانی و پیماننامههای حقوق کودک را در مجامع جهانی امضاء نکرده است؟ چند کودک دیگر باید جان ببازند تا دانشگاه علوم پزشکی متوجه بحران نبود NICU در شهرستان نیریز شود؟
وی ادامه داد: به یاد میآورم در زمان ریاست دکتر علیرضا ذکایی بر شبکه بهداشت و درمان نیریز یک کودک ٢ ساله افغانی که از اتباع غیرمجاز بودند و در روستاهای اطراف شهرستان سکونت داشتند دچار مسمومیت با متادون گردیده و توسط پدر و مادرش به بیمارستان منتقل شده بود. اما به دلیل نداشتن مدارک اقامت و ترس از دستگیری پدر و مادر، آنها درمان را نیمه تمام رها کرده و به محل سکونتشان برگشته بودند. در نیمه شب دکتر ذکایی به همراه آمبولانس و پرستار پرسانپرسان منزل کودک را در آن روستا پیدا کرده و با خواهش و اینکه ضمانت میکند برای پدر و مادر کودک مشکلی از نظر دستگیری توسط نیروی انتظامی پیش نیاید کودک را برای تکمیل درمان به بیمارستان شهدا منتقل کردند و تا بهبودی کامل آنها را نگه داشتند.