هفته پیش روز خبرنگار را پشت سر گذاشتیم.
به همین مناسبت جمعی از مردم و مسئولان با برگزاری جلسه، ارسال پیام، حضور چهره به چهره، و یا از طریق شبکه‌های اجتماعی به خبرنگاران تبریک گفتند و زحمات آنان را ستودند. لذا از طرف خود و همکاران رسانه‌ای از همه مردم عزیز، مسئولان گرامی و مخاطبان ارجمند سپاسگزاری می‌کنم.
کار خبرنگار همانطور که از نامش پیدا است خبر رسانی است و روشنگری و شفاف‌سازی و آگاهی‌بخشی. او وظیفه دارد خبررسانی کند و هدفش در نهایت این است که مردم زندگی بهتری داشته و رنج‌هایشان کمتر باشد.
این روزها فساد در همه لایه‌های جامعه ریشه دوانده و زندگی را بر مردم سخت کرده. همین فسادهای گسترده موجودیت نظام را به خطر انداخته و مردم را نگران آینده کرده.
مفسدان و اختلاس‌گران خوراکشان در فضای غبارآلود و تیره و تار است و ماهی از آب گل‌آلود می‌گیرند. اگر فضا روشن، شفاف و زلال باشد جایی برای عرض‌اندام آنان نیست چون می‌دانند که اگر دست از پا خطا کنند، همگان می‌فهمند و رسوا می‌شوند. می‌دانند که ظاهر‌فریبی، عوام‌فریبی و ریاکاری تأثیرندارد و کسی فریب آنان را نمی‌خورد.
اگر امروز کشور دچار این فسادها است، نشان از این دارد که یا خبرنگاران کم‌کارند و یا نمی‌گذارند رسالتشان را خوب انجام دهند؛ هرچند نباید از دیگر عوامل فساد نیز غافل شد.
به نظر می‌رسد ما خبرنگاران، هم خود کم می‌گذاریم و هم دست‌هایی نمی‌گذارند کار اصلی خود را انجام دهیم. هم خود مانع بوده‌ایم و هم مانع داشته‌ایم.
جامعه امروز و فسادها و تباهی‌های آن حاصل همین کم‌کاری‌ها و موانع است. ٢٠ سال پیش با روی کار آمدن دولت اصلاحات امیدهای تازه‌ای ایجاد شد و رسانه‌ها رونق گرفتند. اما بلافاصله دست‌هایی وارد شدند و مطبوعات را فله‌ای بستند. امروز همان دستها در زنجیر است و خود به جرم فساد گرفتارند. این خود برای همگان نشانه است و راه نجات این سرزمین هم پید است. باید سنگها آزاد باشد و سگها بسته. باید زبان و قلم برای مبارزه با فساد نلرزد و دلها قرص و محکم باشد. باید هر کس فسادی را افشا کرد، قدر بیند و بر صدر نشیند.
متأسفانه این دستور امام علی(ع) که با صراحت می‌فرماید کارگزار خیانتکار را رسوا کنید و به جامعه معرفی نمایید، در عمل به فراموشی سپرده شده است.
امام علی(ع) با قاطعیت به استاندار منصوبش مالک اشتر نخعی دستور می‌دهد:
«و هرگاه یکی از آنها (کارگزاران تو) دست به سوی خیانت دراز کند و مأموران مخفی ات متفقاً نزد تو بر ضد او گزارش دهند به همین مقدار به عنوان گواه و شاهد قناعت کن و مجازاتِ بدنی را در حق او روا دار و به مقداری که در کار خود خیانت کرده کیفر ده سپس وی را در مقام خواری بنشان و داغ خیانت را بر او نه و قلاده اتهام تهمت را به گردنش بیفکن».
اگر اینگونه شود، می‌توان امید داشت که جامعه رو به اصلاح می‌رود.
امید که چنین شود
