اگر در تعطیلات عید به پارک‌های درون شهری سری زده و یا حتی از کنار آن عبور کرده باشید، با ماشین‌ها و مسافرانی روبرو شده‌اید که نیریز را برای اسکان چند ساعته یا یک شبه خود انتخاب کردند.
پارک معلم یکی از همین مکانهاست که صدای بلند ترانه محلی از همان دور در آن به گوش می‌رسد. آن گوشه پارک چادری عشایری برپاست که مهمانان نوروزی کم و بیش به درون آن می‌روند و از آن استقبال می‌کنند.
نی‌ریزِ امن
مریم آهار ٢٨ ساله از کرمان به نیریز آمده. همانطور که در حال کشیدن قلیان است میگوید: اولین بار است که با شوهرم به نیریز می‌آییم و تا ظهر بیشتر اینجا نمی‌مانیم. آنقدر فرصت نداریم که به جاهای تاریخی و دیدنی نیریز سر بزنیم ولی از لحاظ امنیت و امکانات کمبودی حس نکرده‌ایم.
امکانات اولیه برای پارک معلم
لیلی علی‌بیگی‌نژاد از افراد دیگری است که از شهر سیرجان به نیریز آمده.
او میگوید: ما برای رفتن به شیراز از نیریز رد شدیم و موقع برگشتن هم به نیریز آمدیم.
ادامه می‌دهد: هنوز جاهای دیدنی نیریز را ندیده‌ام، اما اگر فرصتی پیش بیاید، بدمان نمیآید از آنها دیدن کنیم.
همسرش که در چادر نشسته، در مورد کمبود امکانات پارک میگوید: این پارک باید حداقل سه تا سرویس بهداشتی داشته باشد. برای افراد مسنی که اولِ پارک چادر زده‌اند سخت است بخواهند این مسیر طولانی را طی کنند. همچنین اگر این پارک یک سوپرمارکت کوچک داشته باشد، خیلی خوب می‌شود.
مگر نیریز هم جای تفریحی و تاریخی دارد؟
صادق شمس ٦٥ ساله اهل اصفهان بسیار از امکانات پارک راضی است. او که با خانواده‌اش در یکی از گوشه‌های پارک نشسته میگوید: دیروز بعدازظهر به نیریز رسیدیم. از همان ابتدا به این پارک آمدیم. دیشب برای خواب به مدرسه رفتیم و صبح دوباره به اینجا برگشتیم. این پارک واقعاً جای خوبی برای اقامت مسافران بین‌راهی است. آب، نمازخانه، آشپزخانه، همه چیز تر و تمیز و مجهز است.
در مورد اینکه تا به حال به مناطق تاریخی و تفریحی نیریز سر زده یا نه، میگوید: مگر نیریز هم جای تفریحی و تاریخی دارد؟ اگر داشته باشد که بدمان نمیآید به آنجا سر بزنیم.
ادامه می‌دهد: به نظرم شهرداری، میراث‌فرهنگی یا هر سازمانی که مسئول این کار است باید بروشورهای مخصوص مکانهای دیدنی و فرهنگی را بین مسافران پخش کند تا مردم بتوانند از طبیعت و مناطق تاریخی نیریز استفاده لازم را ببرند.
همه چیز خوب است
معصومه ادهمی و همسرش به خاطر خرابی ماشین‌شان در نیریز توقف کرده‌اند. آنان که اصالتاً کرمانی‌اند، از عصر روز قبل در پارک بساط‌شان را پهن کرده‌اند و به قول خودشان از امکانات و آب و هوای خوب نیریز بهره برده‌اند.
معصومه خانم میگوید: هرچند اطلاعی از جاذبه‌های گردشگری و تاریخی نیریز نداریم اما از لحاظ امکانات کمبودی حس نکرده‌ایم و همه چیز خوب بوده است.
تمیزتر از نیریز جایی ندیده‌ام
حمید سعیدی ٥٥ ساله، فرهنگی و از سیرجانی‌های دیگری است که پارک نیریز را برای اسکان موقت انتخاب کرده است.
او که از طرفداران پر و پاقرص اهالی نیریز و مردم استان فارس است میگوید: تا به حال بیشتر از ده بار به نیریز آمدهام اما به نقاط تاریخی و گردشگری آن سر نزده‌ام. الان هم یک ساعتی می‌شود که به نیریز رسیده‌ایم. مردم نیریز، مردم خونگرمی هستند. از فروشگاه‌هایی که خرید کرده‌ام، فروشندگانش اخلاق خوبی داشته‌اند. تابه‌حال به شهرهای زیادی سفر کرده‌ام اما بدون اغراق می‌گویم تمیزتر از نیریز جایی ندیده‌ام. هرچه دیده‌ام، همه حُسن و خوبی بوده. کلاً ما سیرجانی‌ها به نیریز، استهبان و استان فارس به دید عشق نگاه می‌کنیم.
ادامه می‌دهد: خاطرات خوبی هم از این شهر و هم از شهر استهبان دارم. به یاد دارم چندین سال قبل ماشینم در استهبان خراب شد. به تعمیرگاه که رفتم، صاحب مغازه که قاسم نماینده نام داشت، گفت دلکو ماشینت خراب است و ٧ هزار تومان هزینه آن می‌شود. خوب آن موقع ٧ هزار تومان خیلی زیاد بود و من این پول را به همراه نداشتم. ایشان بدون اینکه از من پولی بگیرد، ماشین مرا تعمیر کرد و البته من بعد آن پول را به او پس دادم. خوب در کمتر شهری چنین مردمی پیدا می‌شود که به راحتی به کسی کمک و اعتماد کنند، اما ایشان واقعاً در آن شرایط به من لطف کرد.
سعیدی ادامه می‌دهد: مسیر نیریز، مسیر سربازی من هم بود. آن موقع من بوشهر خدمت می‌کردم و دوستی داشتم که با هم از نیریز رد می‌شدیم. آن بنده خدا بعدها شهید شد اما اسم‌هایی که با آن شیراز را خطاب می‌کرد واقعاً زیبا بود؛ شهر شاعر و شعر، شهر عاشق و معشوق، شهر گل و بلبل. به همین خاطر هم هست که بدون اغراق می‌گویم قلباً این منطقه را دوست دارم.
برای سرویس بهداشتی باید آژانس بگیریم
به جمعی وارد می‌شویم که اهل بم و به قول خودشان زیرآواری هستند.
طیبه وطن‌خواه مادر این جمع و ٥٨ ساله است. او که دو فرزند و همسرش را در زلزله بم از دست داده میگوید: اولین بار است که به نیریز می‌آییم. در زلزله بم شوهرم، دو فرزندم و ٦ تا از خواهر و برادرهایم را از دست دادم و همین چند تایی که می‌بینید برایم مانده‌اند.
دخترش میگوید: خدا نیاورد، همه‌‌امان لِچ و پِچ شدیم!
انگشتش را با خنده نشان می‌دهد و میگوید: انگشت من ناقص شد و خواهرم هم که مغزش عیب کرد.
به عروسشان اشاره‌ای می‌کند که بلندبلند می‌خندد.
این یکی هم که فقط بلد است بخندد. همان موقع هم وقتی بعد از ٤ ساعت از زیر آوار پیدایش کردند، فقط می‌خندید.
در مورد امکانات نیریز و پارک معلم میگوید: برای رفتن به سرویس بهداشتی باید آژانس بگیریم از بس که دور است. کنار پارک نانوایی نیست. ١٠ تا نان از یکی از مغازه‌ها گرفته‌ایم که یکی از آنها را نتوانسته‌ام بخوریم از بس سرد و سفت بود. کلاً امکانات خوبی نداشت و ترجیح می‌دهیم اینجا نمانیم.
نیریز تغییری نکرده
محمد خضری ٤٢ ساله یکی دیگر از سیرجانی‌هایی است که به نیریز آمده. او که نیم ساعتی است به نیریز رسیده میگوید: تا به حال زیاد به نیریز آمدهام. هر موقع می‌خواهم به شیراز برویم، چند ساعتی هم در نیریز توقف می‌کنیم.
با حالتی سؤالی میگوید: راستی نیریز هم جای تفریحی و تاریخی دارد؟ ما که نمی‌دانیم.
در مورد امکانات نیریز میگوید: از چندین سال پیش که به نیریز سر می‌زدم، این شهر همانطور که بوده هست. وسعت خیابان‌ها تغییر آنچنانی نداشته و فضای سبز تقریباً همانطور مانده. با این وجود و با این وضعیت بدِ اقتصاد مملکت، اما جای شکرش باقیست که این شهر پسرفت نداشته است.
چون خسته بودیم ماندیم
علی نارویی ٤٦ ساله از اهالی زاهدان و از کسانی که یک شب قبل به نیریز آمده. او که اولین بار است به نیریز می‌آید میگوید: می‌خواستیم برویم شیراز اما چون خسته بودیم، دیشب را همین جا گذراندیم. جای خاصی نرفتیم و از مکانهای دیدنی و تاریخی نیریز هم اطلاعی نداریم. این پارک پارک خوبی برای اسکان است و کمبود خاصی در آن حس نکردیم.
