/ آقایان هم برای تصمیمی که گرفته بودم ارزش قائل بودند و من را حمایت میکردند
/ حاضر نیستم کارم را به خاطر سیاست زیر سؤال ببرم
/ ترس مانع پیشرفت است
/ یکسری کارها مردانه است؛ اما زنان هم میتوانند آن را انجام دهند
/ احساس میکنم حضور من در شورا باعث شده که زنان در جامعه شجاعت و قدرت بیشتری پیدا کنند
متولد دیماه سال ١٣٦٥، فوقلیسانس ترویج و آموزش کشاورزی از دانشگاه شیراز و مجرد است. او اولین زنی است که در این پنج دوره مختلف رأیگیری شوراهای اسلامی شهر مشکان، به این شورا راه یافته و در انتخابات دوره پنجم اول شده است.
با او گفتگویی دوستانه ترتیب دادیم که میخوانید:
لیلا نعمتپور جز همکاری در برگزاری چند همایش ملی کشاورزی در دوران دانشگاه و عضویت شورای مدرسه در زمان تحصیل، در زمینه کارهای اجرایی سابقه آنچنانی ندارد.
او میگوید: «سال ١٣٩٢ زمانی که از دانشگاه فارغالتحصیل شدم و به مشکان برگشتم، حس کردم شورای مشکان به یک نیروی زن نیاز دارد. چرا که به تجربه دیده بودم مشکلات بانوان کمتر از آقایان نیست. ولی متأسفانه در دورههای قبل داوطلبی برای کاندیدا شدن نبود. از همان زمان چند بار دوستان و آشنایان به من پیشنهاد دادند؛ ولی من کششی در این زمینه در خودم نمیدیدم. زمان نامنویسی برای انتخابات شورا، به شوخی در جمع خانواده گفتم من هم میخواهم ثبتنام کنم. این را که گفتم، همه اعضای خانواده بخصوص خدابیامرز مادرم استقبال کردند. »
او ادامه میدهد: «خدارحمت کند پدرم را. درهمان لحظه گفت فکر خیلی خوبی است؛ اما با توجه به روحیهای که از تو سراغ دارم، کار سختی است و زود میشکنی. چند روز بعد خودش مشوق من شد و در روز نامنویسی شورا، دو خانم از مشکان ثبتنام کردند.»
ابتدا حتی فکرش را هم نمیکرد که رأی بیاورد؛ چه برسد به این که نفر اول شود. میگوید: «وقتی وارد فضای رقابت شدم، ثبتنام کنندگان افرادی با تخصصهای خوب و با سابقه بودند. حتی چند نفری هم به شوخی و جدی به من گفتند کسی به خانمها رأی نمیدهد. اما وقتی حضور و اشتیاق بانوان را در جلسات، گروههای فضای مجازی و ستاد دیدم، احساس دلگرمی کردم و از طرفی خوشحال بودم که چقدر مردم روشنفکر هستند. آقایان هم برای تصمیمی که گرفته بودم ارزش قائل بودند و من را حمایت میکردند. خلاصه بگویم، در انتخابات تنها نبودم و زنان و مردان زیادی با من همراه بودند. همینجا از همه آنها تشکر میکنم و امیدوارم لیاقت اعتمادشان را داشته باشم.
گاهی احساس دلشوره و نگرانی داشت و ترسش از این بود که در جلسات سخنرانیاش، کسانی شرکت کنند که قصد شیطنت داشته باشند؛ اما این طور نبود.
به گفته عضو شورای شهر مشکان، زمانی که وارد جمع مردم شد و از نزدیک با آنها ارتباط برقرار کرد، متوجه مسائل و مشکلاتشان شد. در بیشتر سخنرانیهای او آقایان هم در جوی آرام شرکت داشتند و به نظر او، این اتفاقی عالی بود.
مرگ ناگهانی پدر و مادرش براثر تصادف، روحیهاش را بشدت ضعیف کرده بود. مشکلات زیادی سرراهش بود؛ اما با توکل بر خدا و حمایت دیگر اعضای خانواده و دوستانش، همه عزمش را جزم کرد تا در مدت یک هفته تبلیغات، از خود و بانوان شهرش حمایت کند.
او معتقد بود اگر قرار است به عنوان نماینده بانوان حرف بزند و از آنها دفاع کند، ابتدا باید بتواند بهتر از هر کسی از خودش دفاع کند.
میگوید: «در هفته تبلیغات انتخاباتی، با وجود شرایط سخت روحی که خانواده داشتند، واقعاً حامی من بودند. دوستانم هم زحمت زیادی کشیدند آنها مشاوران و یاوران بیمثالی بودند. در تبلیغاتم سعی میکردم وعدههای سنگینی ندهم که نتوانم از پس آنها برآیم چون معتقدم اگر نتوانم وعدهها را عملی کنم به آنها خیانت کردهام.»
روز رأیگیری مصادف بود با چهلمین روز درگذشت پدر و مادرش؛ روز تلخی که هیچگاه خاطره بد آن از ذهنش پاک نمیشود. اما آن روز سیاه مثال سیاهی شب بود که به روشنی و صبح رسید. بعد از شمارش آراء، باورش نمیشد که بیشترش برای او باشد. رأیهایی که بخشی از آن را هم مردان داده بودند و معلوم بود بر این عقیدهاند که باید زنان در جامعه حضوری فعال داشته باشند.
نعمتپور عضو هیچ جناحی نیست و بر این باور است که اگر هر کسی بخواهد طبق جناح خودش تصمیم بگیرد، عملاً کار پیش نمیرود. او میگوید: «من به عنوان یک زن در شورای شهر دنبال فعالیتهای سیاسی نیستم؛ هرچند مباحث سیاسی جزء جدا نشدنی زندگی است و بدون سیاست کاری پیش نمیرود، ولی حاضر نیستم کارم را به خاطر سیاست زیر سؤال ببرم. در محیط کار نباید طرفدار حزب خاصی باشیم. باید دنبال این باشیم که چه میگویند؛ نه این که چه کسی میگوید. گاهی کسی که طرز فکرش با من فرق میکند میتواند ایده بهتری داشته باشد.»
نعمتپور بیشتر دوست دارد در زمینه زیباسازی محیط شهری فعالیت کند. میگوید: «فعالیت من در شورا بیشتر حول کارهای فرهنگی و فضاسازی است. مشکلات شهر زیاد است و شاید به راحتی قابل حل نباشند؛ اما من به خودم میگویم اگر برطرفشدن مشکلات وقتگیر است، حداقل فضای سبز و یا زیباسازی شهری انجام شود. ما موقعیتها و فرصتهای زیادی در شهر داریم و باید از داشتههایمان بهترین استفاده را بکنیم. معتقدم باید روی مسائل فرهنگی بیشتر کار شود؛ مخصوصاً مسائل مربوط به زنان. چون نقش زنها در فرهنگ جامعه و تربیت فرزندان بیشتر است. به خاطر همین از دوستان و یا کسانی که در زمینههای فکری زنان و کودکان تخصص دارند مشاوره و کمک میگیرم که چه کارهایی را میتوان برای بهبود شرایط انجام داد و واقعاً ایدههای خوبی دارند.»
لیلا نعمتپور که میخواهد صدای زنان این شهر باشد، میگوید: «درست است زنان در بعضی جاها محدودیتهایی دارند، اما این محدودیتها هم راه و چاره دارد. من معتقدم که زن و مرد کنار هم باید کار کنند. چون یکسری کارها مردانه است، اما زنها هم میتوانند انجام دهند و برعکس.
در واقع قرار گرفتن این تواناییهای اختصاصی کنار هم عامل اصلی پیشرفت هر جامعهای است. من از حضور زنان در جامعه حس خوبی دارم و احساس میکنم حضور من در شورا باعث شده که زنان شجاعت و قدرت بیشتری پیدا کنند و راحت در مورد مشکلات خود و شهر حرف بزنند. به خاطر همین است که نهایت سعیام را میکنم که حضورم برای شهر و مردم شهرم مؤثر باشد. اگر من کمکاری کنم و یا فعالیت مثبتی نداشته باشم، ممکن است مردم به حضور زنها بیاعتماد شوند و از طرفی باعث شود دورههای بعد هیچ زنی شرکت نکند و از آن بدتر این که اعتماد به نفسشان پایین بیاید.»
عضو شورای مشکان به عمده مشکلات مردم اشاره میکند؛ مشکلاتی که اعضای شورای مشکان با آن درگیر هستند. مشکلاتی مانند بحث شبانهروزی شدن درمانگاه، جاده نقارهخانه و مشکل بیکاری جوانان.
میگوید: «اعضای شورا تمام سعی خود را میکنند که مشکلات را حل کنند؛ اما بعضی مواقع کمبود بودجه، مسائل اداری و یا مشکلات زمانی مانع پیشرفت کار است. مثلاً بحث شبانهروزی درمانگاه بارها و بارها مطرح شده، اما به دلیل کمبود بودجه برای تأمین نیروی انسانی مورد نیاز، این کار زمانبر است. مشکل دیگر جاده نقارهخانه است که میتواند راه ارتباطی ما به نیریز را کمتر کند.»
نعمتپور از مشکلات بانوان و نبود امکانات در زمینههای ورزش، محیط شاد، نبود برنامه برای پر کردن اوقات فراغت بانوان و... نام میبرد و میگوید: «برای رفع این مشکل، با همکاری شورا کمیتهای برای بانوان تشکیل دادهایم که امیدوارم بتوانیم در این زمینه فعالیتهایی انجام دهیم.»
عضو شورا بودن کار سختی است و مسئولیت و دغدغه فکری دارد. اوایل برای او خیلی سخت بود که درجلسهای مثل شورای اداری که بیشتر اعضای آن مردان و رؤسای ادارات بودند، سخنرانی کند. اما میگوید: «به خودم قبولاندم که من هم مسئولم و به همشهریان خود قول دادهام در هرجایی که بتوانم، از آنها دفاع کنم و نماینده آنها باشم. همین حس به من جرأت داد و الان احساس بهتری دارم. »
به نظر نعمتپور طرح یاوران شورا ایده خوبی بود که بعد از عضویتش در شورا به ذهنش رسید. چرا که به گفته او، افراد زیادی در شهر ایده و تخصصهایی دارند که میتوانند برای حل مسائل و یا ایجاد زمینههای پیشرفت، شورا را یاری کنند.
عضو شورای شهر مشکان، توصیهاش به زنان این است که بیشتر خود را باور کنند و اگر اعتماد به نفس داشته باشند، به جاهای بالایی میرسند. به عقیده وی، ترس مانع پیشرفت است و اگر خودش روی آن پا نگذاشته بود، جایگاه فعلی را نداشت.
او میگوید: «جو فرهنگی مشکان برای حضور بانوان مساعد است و اگر بخواهند، حمایت جامعه را در پی خواهند داشت. تنها سختی که وجود دارد تلاش برای شکستن حصارهای ذهنی و باورهای غلطی است که بعضاً وجود دارند. البته توقعی هم ندارم که این تغییر بسرعت به ثمر بنشیند؛ اما خواستن توانستن است. خدا را شاکرم که محیط مشکان برای حضور بانوان در عرصههای مختلف امنیت کافی دارد. »