به گزارش نی‌ریزان فارس و بر اساس تحقیقات صورت گرفته از تکیه‌های مذهبی شهر نی‌ریز، به طور میانگین هر هیئت ٥٠ دیگ برنج و ٢٥ دیگ خورشت پخت می‌کند.
هر دیگ ٢٥ کیلویی حدود ١٨٠ پرس غذا را در خود جای می‌دهد که اگر اینها را در تعداد ٣٥ تکیه عزاداری نی‌ریز ضرب کنیم، ٣١٥ هزار پرس غذا در ظهر عاشورا پخته می‌شود. این در حالی است که جمعیت شهر نی‌ریز بر اساس سرشماری سال ١٣٩٥ خورشیدی، ٦٤٧٤١ نفر است و جمعیت کل شهرستان ١١٣٢٩١ نفر.
این یعنی ٥ برابر جمعیت یک شهر غذا پخته می‌شود، و جای سؤال دارد که این همه غذا کجا می‌رود و چگونه توزیع می‌شود؟!
یکی از دست‌اندرکاران هیئت‌ها در گفتگو با ما از دیگهایی می‌گوید که دست نخورده و بوسیله اتوبوس به شیراز می‌رود تا بین اقوام ارسال‌کننده توزیع شود. یا دیگهایی که به خانه برخی افراد برده شده و طبق سلیقه وی بین اقوام و آشنایان توزیع می‌گردد.
این در حالی است که برخی تکیه‌ها در روزها و شبهای دیگر دهه محرم نیز به طبخ غذا می‌پردازند. به جز آن، خانواده‌های زیادی نیز در سطح شهر هستند که نذرشان اطعام مردم و عزاداران در ظهر عاشوراست که اگر اینها را هم به آمار اضافه کنیم، رقمی به مراتب بیشتر به دست می‌آید.
بر اساس بررسی نی‌ریزان فارس، حدود ٤٤ هزار کیلو برنج، ١٧ هزار کیلو گوشت و مقدار زیادی حبوبات در این روز طبخ می‌شود؛ آن هم فقط در شهر نی‌ریز و با هزینه‌ای نزدیک به ٧٥٠ میلیون تومان.
بررسی‌های ما حاکی است چنانچه حتی به هر نفر ٢ دست غذا برسد، بابت پخت غذای ظهر عاشورا در شهر نی‌ریز نزدیک به ٣٥٠ میلیون تومان هزینه می‌شود. این یعنی در ظهر عاشورا بیش از ٤٠٠ میلیون تومان مازاد بر نیاز جمعیت شهر نی‌ریز غذا پخته می‌شود.
با این مبلغ می‌توان برای حداقل ٢٠ دختر دم بخت نیازمند، جهیزیه تهیه کرد یا دستگاه‌هایی برای بیمارستان خرید تا بیماران نیاز به مراجعه به دیگر شهرها نداشته باشند؛ از جمله اندوسکوپی و دستگاه لاپراسکوپ که بدون نیاز به شکافتن شکم می‌توان برخی عمل‌ها را با آن انجام داد.
اما خبرها حاکی‌است بخشهای دیگر شهرستان هم دست کمی از نی‌ریز ندارند. بر اساس شنیده‌ها تنها در شهر قطرویه ٣ تُن گوشت که برای سیرکردن ١٥ هزار نفر کافی است، در یک روز برای کمتر از ٣ هزار نفر پخته می‌شود.
تکیه‌های نی‌ریز در حالی حدود ٥٠ دیگ برنج طبخ می‌کنند که در پر جمعیت‌ترین آنها تنها ٤ دیگ برای اطعام اعضای هیئت و دست‌اندرکاران آن مصرف می‌شود.
بنا بر رسمی عجیب، صبح عاشورا باید به در خانه افرادی که نذری داشته و به سفره امام حسین کمک کرده باشند، غذا ببرند. کسانی هم که پای دیگ کمک می‌دهند، سهمی مازاد بر بقیه دارند. حال سؤال اینجاست که کمک در این زمینه برای رضای خدا و مخلصانه است یا این که با چشمداشت بهره‌مندی از چندین پرس غذا صورت می‌گیرد؟!
برخی حسینیه‌ها اما روش بهتری در پیش گرفته‌اند. آنها همان یک تُن برنج و ٥٠٠ کیلو گوشت را بین ١٠ شب محرم تقسیم کرده و هر شب به عزاداران غذا می‌دهند. با این روش و به گفته خودشان هیچ حیف و میل و اسرافی صورت نمی‌گیرد و هیچ قابلمه‌ای پر نمی‌شود؛ به همه هم یک وعده غذا می‌رسد.
امید که هیئت‌های مذهبی سال آینده با تفکر و تعقل و برنامه‌ریزی صحیح، روشی جدید در پیش گیرند و با هدف خشنودی خداوند و رضایت امام حسین(ع) روی رسوم خودساخته پا بگذارند.
