این فیلم در بهمن ۱۳۹۳ (جشنواره فیلم برلین) انتشار یافت و پس از ٢ سال توقیف در ۱۰ خرداد ۱۳۹۶ به اکران عمومی در آمد و به فروش ١,٣١٥.١٧١.٠٠٠ تومان دست یافت و به تازگی وارد شبکه نمایش خانگی شده است.
داستان
فیلم «مادر قلب اتمی» با مهمونی کامی آغاز می‌شود که قصد دارد ایران را برای همیشه به مقصد تونس ترک کند. داستان فیلم در شب توزیع یارانه‌ها رخ می‌دهد و اتفاقاتی که به واسطه عدم امکان برداشت از کارت روی می‌دهد.
اکران در ایران
این فیلم سینمایی سرنوشت نامعلومی داشت و علی‌رغم چندین بار اصلاحیه موفق به دریافت پروانه نمایش نشد. شورای پروانه نمایش مذاکراتی با سازندگان فیلم داشت و آنها بر سر اصلاح ۸ دقیقه از فیلم به توافق رسیدند و قرار شد بخش‌هایی از فیلم اصلاح شود و در بخش‌هایی با صدای بازیگران نریشن‌هایی به فیلم اضافه شود. دست‌اندرکاران فیلم اصلاحیه اولیه را اعمال کردند و درحالی که پیش‌بینی می‌شد این بار پروانه نمایش فیلم بدون مشکل صادر شود باز هم سازمان سینمایی از صدور پروانه نمایش خودداری کرد.
در آن زمان گفته شد شورای پروانه نمایش با نسخه اصلاح شده مشکلی ندارد اما اداره نظارت و ارزشیابی تصمیم گرفته فعلاً «مادر قلب اتمی» اکران نشود.
سرانجام پس از ٢ سال این فیلم در تاریخ ۱۰ خرداد ۹۶، اکران شد.
از دریچه نقد
زومجی: نسل جوان سینمای ایران تلاش زیادی می‌کند تا با تجربیات تازه فرم جدیدی را در سینمای ایران ایجاد کنند. عدم پیروی از اصول کلاسیک قصه‌گویی دستمایه برخی از این آثار است.
احمدزاده در «مادر قلب اتمی» شکل تازه (یا متفاوتی) برای فیلمش انتخاب کرده اما بیش از آنکه این تازگی نوعی تجربه در فرم یا ساختار باشد به ترکیب آشفته‌ای از آثار پست مدرن شبیه شده که پوسته جدیدی دارد اما از درون خالی و بدون محتواست.
در پاره اول فیلم فضای هجوگونه و طنزآلود دارد و یادآور فیلم «اسب حیوان نجیبی است» ساخته عبدالرضا کاهانی است.
فیلم تقریباً ساختاری دوپاره دارد. از زمانی که گلزار به فیلم اضافه می‌شود فضای داستان شکل مشخص و متفاوت با ابتدای فیلم دارد. فیلم به ژانر علمی تخیلی نزدیک می‌شود و شاید هم با آن شوخی می‌کند.
علی احمدزاده تلاش زیادی دارد که خود را به جریان پست مدرنیسم در سینما نزدیک کند. فیلم قبلی او نیز بر پایه تصادف شکل گرفته و روابط علل و معلولی رعایت نمی‌شوند. شاید در «مهمونی کامی» با در نظر گرفتن آنکه فیلمساز تلاشی برای زدن حرف‌های گنده سیاسی و فلسفی نمی‌کند و همچنین بیشتر به شخصیت‌پردازی اهمیت داده شده است نمونه موفق‌تری به حساب بیاید. اما «مادر قلب اتمی» با تمام بازیگران شاخصی که دارد یک فیلم سردرگم، بی هدف و از سر دلخوشی است که توانایی همراه کردن مخاطب نه به لحاظ ذهنی و احساسی و نه به لحاظ منطقی ندارد.
