مارلون براندو هنرپیشه آمریکایی برنده جایزه اسکار و ستوده‌ترین بازیگر تاریخ سینمای قرن بیستم جهان است. او پیشکسوت سبک معروف «متد اکتینگ» بود.
بسیاری بهترین نقش او را «پدرخوانده» می‌دانند. این بازیگر آمریکایی در بین بسیاری از علاقه‌مندان به سینما و منتقدان به عنوان «بهترین بازیگر تاریخ سینما» شناخته می‌شود. آنچنان که خودش بیان کرده هرگز فکر نمی‌کرده در جهان سینما به چنین شهرتی برسد و می‌گوید: اگر خوش شانس نمی‌بودم و بازیگر نمی‌شدم احتمالاً یک شیاد و کلاهبردار می‌شدم.
او در دوران نوجوانی به اجبار پدر وارد آکادمی نظامی شد، ولی آن را نیمه تمام گذاشت. بعدها به آکادمی بازیگری استلا آدلر (زنی که تاکنون یکی از بزرگترین استادان بازیگری مخصوصاً در رشته تئاتر شناخته می‌شود) رفت و سپس به تئاتر برادوی راه‌یافت. در واقع بیشتر بازیگران بزرگ هالیوود مدتی را در تئاتر برادوی کار کرده‌اند.
او خیلی زودتر از هر کسی در جهان سینما راه خود را به سوی ترقی و شهرت باز کرد و طی سالها نقش‌آفرینی در مقابل دوربین همیشه به سلطان صحنه‌ها مشهور بود.
مارلون براندو جونیور، سوم آوریل ۱۹۲۴ در اوماهای نبراسکا آمریکا چشم به جهان گشود، مادرش بازیگر تئاتر بود و پدرش در تولید مواد شیمیایی فعالیت داشت. یازده ساله بود که همراه با خانواده به ایلی نویز آمریکا مهاجرت کرد. در این زمان والدینش از یکدیگر جدا شدند و مدتی کوتاه همراه با خواهرش جوسلین و فرانسز با مادرش زندگی کرد. او خود درباره دوران کودکیش می‌گوید: «ما در شهری کوچک زندگی می‌کردیم، و مادرم یک دائم‌الخمر بود. زمانی که مادر می‌رفت و گم می‌شد، ما نمی‌دانستیم که او کجاست. برایم عادت شده بود که بروم و او را از زندان در بیاورم. خاطرات او حتی اکنون نیز مرا پر از شرم و خشم می‌کند.»
تمایل مارلون به بازیگری در تئاتر وابسته به حرفه و ترغیب‌های مادرش بود.
کوتاه از براندو
- براندو به خاطر خلق و خوی معترض و ناخوشایندی که داشت، باعث شده بود تا از یکی دو کار تئاتری اخراج شود.
- او در میانسالی با ایفای نقش «دن ویتو کورلئونه» در فیلم «پدرخوانده» نام خود را جاودانه ساخت.
- در فیلم زنده باد زاپاتا در نقش امیلیانو زاپاتا انقلابی مکزیکی ظاهر شد.
- در فیلم سایونارا در نقش خلبان نیروی هوایی آمریکا نامزد اسکار بازیگری شد.
- فرانسیس فورد کوپولا کارگردان پدرخوانده گفت: براندو خود تست چهره پردازی‌اش را انجام داد او با گذاشتن دو تیله در دهانش، فرم ویژه فک و صورت و شیوه پُرخَش گفتاری دن کورلئونه را شکل داد.
- او با رفتارهای مغرورانه، تند وغیر عادی‌اش لقب «پسر بد هالیوود» را به خود اختصاص داد.
- براندو در دهه هشتاد میلادی کلاً از سینما خداحافظی و دوری کرد و در جزیره شخصی‌اش در مناطق استوایی اقیانوس آرام زندگی کرد.
- براندو یازدهم تیر ۱۳۸۳ در سن ۸۰ سالگی در گذشت علت واقعی مرگ او به دلیل اصرارهای عجیب وکیلش هرگز به درستی و صحت فاش نشد. بعدها بخش پزشکی دانشگاه UCLA علت مرگ براندو را مشکلات تنفسی ناشی از تصلب بافت‌های ریوی اعلام کرد. هرچند این نکته نیز هرگز مورد تأیید وکیلش قرار نگرفت، علاوه بر آن براندو در سال‌های پایانی عمر دچار نارسایی قلبی بود و گفته می‌شود از بیماری قند و سرطان کبد رنج می‌برد. جسد او بنا بر وصیت خودش سوزانده شد. از مارلون براندو سه جمله به یادگار مانده است:
- «بازیگری حرفه‌ای پوچ و تو خالی است.»
- «هر چه پول درآوردم خرج روانپزشکها کردم.»
- «دیدن هنرپیشگان در تلویزیون که از زندگی خصوصی خود می‌گویند تهوع آور است.»
جوایز
بهترین بازیگر مرد در جشنواره بین‌المللی فیلم کن، زنده باد زاپاتا!، ۱۹۵۲
بهترین بازیگر خارجی از آکادمی فیلم انگلستان، بفتا، زنده باد زاپاتا!، ۱۹۵۳
جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد، در بارانداز، ۱۹۵۴
بهترین بازیگر خارجی از آکادمی فیلم انگلستان، بفتا، جولیوس سزار، ۱۹۵۴
بهترین بازیگر خارجی از آکادمی فیلم انگلستان، بفتا، در بارانداز، ۱۹۵۵
جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد فیلم درام در بارانداز، ۱۹۵۴
جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد فیلم درام پدرخوانده، ۱۹۷۲
جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد (جایزه را نپذیرفت)، پدرخوانده، ۱۹۷۲
جایزه امی، ریشه‌ها: نسل‌های بعدی، ۱۹۷۹
